A Match Made in a Hell

Kabanata 23

Tinanggal niya ang pag-kakatali sa paa ako kaya bahagya akong nakaramdam ng ginhawa.

Namumula 'to ngayon dahil sa higpit. Ngumisi ako at tumingin sa mga mata niya.

“ Babalik ako makalipas ang isang oras pero dapat buhay ka pa” tinapik-tapik niya ang ulo na agad ko namang pinilig.

Lumabas siya sa pinto at dumating naman ang mga taong sa tingin ko ay mag-papahirap sa akin dahil sa mga dala-dala nilang matitigas na bagay.

“ Ito ba 'yong sinasabi ni Sir Lawrence? “ nagpantig agad ang tenga ko sa pag-karinig ko pa lang ng pangalan niya. Bakit ko nga ba naisipang tumira sa bahay ng demonyo?

“ Ang isang 'to ang pumatay sa nanay nila? Ang patpatin naman” yumuko at inisip mabuti ang sinabi sa akin ni Lawrence.

“ Leukemia,she died because of leukemia” nagpaulit ulit sa isip ko 'yon.I don’t know what are they talking about. He lied? At anong sinasabi nilang ako ang pumatay? I'm not insane.Honestly.I don’t know  their mother.

Kinalas din nila ang pag-kakatali ng kamay ko kaya mas nagkaroon ako ng pag-asa upang makalaban.

Ang magandang dinulot ng pampapatulog o kung ano man ang nilagay nila sa inumin kaya ako nawalan ng malay ay ang pamamanhid ng buo kong katawan.

Binilang ko ang naroon at mahigit sampu sila.Ang lamang nila sa akin ay ang laki ng katawan at ang mga hawak.

Pag-isa isa silang lalapit ay baka makaya ko pero hindi ko ata kakayanin pag sabay sabay sila.

Pumwesto ako at inabangan ang lalapit ngunit bago ko pang magawang sumuntok ay may matigas na bagay ang pumalo sa likod ko.

Napaluhod ako dahil doon.Hindi pa masyadong naghihilom ang sugat ko sa balikat na lalong nagpasakit sa aking nararamdaman.

Tatayo na ulit sana ako ng isa-isa nila akong pinaghahampas. I can't breathe. Hindi ko na nararamdamn ang bawat palo nila dahil sa manhid na nararamdaman ko.

Tumawa ako kaya bahagya silang tumigil nagtaka marahil sa ginawa ko.

Nakakamangha na. Bakit kailangan pang ganyang karami kung isa ko lang naman.It's my honor because they are all scared to me.

Kung alam nilang mahina ako edi sana isa o dalawang lang pero labing apat? Hindi pa nila ginawang labing lima,bullshit.

“ Di pa ba kayo pagod? Ang sakit na kasi ng katawan ko eh” sinikap kong umupo at nag indian sit sa harap nila.

Halos hindi ko maigalaw ang buo kong katawan dahil sa mga ginawa nila dahil para akong baboy na nagwawala sa lakas ng pagkakapalo.

“ Hindi pa.Hindi kami mapapagod hanggat hindi ka magmakaawa” tumango tango ako at inipon ang lakas upang makatayo.

Nagbukas ang pinto kaya sabay-sabay kaming napalingon doon.

“ Buhay ka pa?” tumango ako at tumingin ng masama sa mga taong naroon. I'm so tired to death.

My body is aching but I don’t want show them that I'm weak because this is the only thing I have now. My pride.

“ Gusto mo na ba makita ang regalo ko sa'yo?” umilaw ang isang malaking monitor sa gilid ko na ngayon ko lang napansin.

Nanlamig ako nang nakita ko apat na taong mahalaga sa akin na puno ng dugo ang buong katawan at nakatali sa upuan.

“ You bastard , what did you do to them?” susugod na sana ako ng bigla akong nakarinig ng malakas na sigaw na siguradong sa pamilya ko galing.

“ Easy,Aurora” kinuyom ko ang kamao ko at sinuntok ang dalawang nakahawak sa akin.

I don’t know about the thing they were saying a while ago. I kill the what? The mother of their boss? Kaya ba ganito sila kagalit sa pamilya ko dahil inaakala niyang ako ang pumatay?

“ What do you want?” pinagmasdan ko sila Papa,Kuya,Peony at Daisy na kasalukuyang nakatingin sa akin.

All I can read on their eyes is sympathy and anger. Maybe I looked pitiful right now that's why they they are looking at me that way.

“ ah” umakto pa siya na parang nag-iisip at tinapat sa puso niya ang remote control .

“ I think, two hearts? What do you think? Is it enough to lessen my anger?” kinagat ko ang labi ko at pinigilan ang luhang nagbabadyang tumulo sa mga mata ko.

Bakit ang bobo ko? Bakit wala akong maisip na paraan kung kailan kailangan na kailangan namin?

“ Ano bang ginawa namin?” yumuko ako because I'm hopeless. I'm so fucking hopeless right now.

Umiwas ako ng tingin ng namilipit sila sa sakit dahil sa kung ano man ang ginawa ng mga tauhan ni Luhan sa kanila.

Please save my family. Sila na lang ang tanging meron ako. Dito ko na kakayanin kung may mawawala pa sa amin pero 'yon ang sinisugurado kung hindi mangyayari kahit magkamatayan pa kami rito.

“ Don’t ask me that question,Aurora dahil sa ating dalawa ikaw ang nakakaalam niyan”

I still don’t know what he's saying because I really don’t know their mother. How can I kill a woman that I never met my whole life?

“ Stop it, Luhan.Aurora is innocent. Wala siyang kinalaman sa pagkamatay ni Carolina!” bumaling ako kay papa dahil sa sinabi niya. Ano ang ibig niyang sabihin?

Bakit hindi ko ka agad naisip na ang sinasabi ni Papa na kalaban na naka engkwentro nila sa Palawan ay ang magulang ni Luhan but what is the sudden turned of table?

“ Are you insane? Your parents are the one who killed my mother” humalhak siya at tinapunan ako ng masamang tingin.

“ Then who killed my mother? A ghost? “

“ Lawrence told me that she died because of leukemia. Kaya paano nangyaring kami ang pumatay kung namatay siya dahil sa sakit?”

Ang malinaw lang sa akin ngayon ay ang kahayopan ni Luhan at wala ng iba. Lahat na magulo.

“ How can you believe the word of my brother? Sa tingin mo ba sasabihin niya sayong ikaw ang pumatay? Masisira ang lahat ng pinaghirapan niya simula palang kung bibigay siya sayo,mag-isip ka nga Aurora”

“ Bakit hindi mo tanungin ang gago mong tatay para malaman mo na ang totoo? Kayo ang pumatay sa Nanay ko”

Tinutok ko ang paningin sa Monitor na nandoon at nag-angat ng tingin sa akin si Papa.

“ I'm so sorry,Sheen”

“ What are you saying,Pa!” kinuyom ko ang kamao ko at tinuon ang buong atensyon sa  kaniya.

“ I cheated. Your mother knew but she let me. Hinayaan niya akong mambabae kahit masakit sa kaniya dahil ang alam niya ay sa kaniya lang ako uuwi. Sa kaniya lang ako babalik. “

Nanlambot ang mga tuhod ko at unti-unting nag-init ang gilid ng mata ko.

“ And that woman is Carolina. Luhan's mother. Hindi ko alam na may mga anak siya kaya hinayaan ko ang sarili ko na mahulog. Nagtagal kami ng isang taon ngunit isang araw nahuli kami ng asawa niya at doon ko lang din nalaman na may-asawa at anak siya.”

Hindi ko alam ang reaksiyon na ilalabas. Hindi ko alam kung tama ba ang lahat ng ginawa ko kung simula pa lang kami pala ang may kasalanan.

Hindi ko alam kung kaya ko pa bang ipagpatuloy ang buhay kung ganito pala ang nangyari.

“ Then on that night,naghiganti si Samuel. Napatay nang mga tauhan niya ang mama niyo pero lingid sa kaalaman naming lahat may tama rin pala si Carolina nang araw na 'yon. The same place, the same night, the same time. Nabaril ang dalawang babaeng minahal ko”

Pumatak ang mga luha ko hindi dahil sa awa o sakit kundi dahil sa galit.

I can't imagine my Mom waiting for my Dad infront of our Door while we're peacefully sleeping on our own room.

I can't imagine my Mom skipping her Lunch and dinner just to have a meal with my Dad. I can't imagine my Mom smiling while inside she's dying because of pain.

Ang akala kong taong nag-papasaya sa Mama ko ay siya rin palang pumapatay dito and now I realized. My mother is happy at the heaven right now because she will not feel the same pain anymore.

When I was young, I thought that, if a couple will bear a child, no one will cheat anymore because they already have a responsibility to hold but it's a lie. It's a lie that make me believe that happy ending is possible.

“ Pero anak, Nag-sisi ako sa nangyari-“

“ No Dad. I admire you so much because you love mom with all your heart but at the first place. If you know that cheating is a sin, then you should stop yourself from falling.”

“ Falling inlove is inevitable but choose the right place, right time and the right person.Alam kong hindi maiiwasang mahulog sa iba pero kung totoong mahal mo si Mama hindi ka na titingin at maghahanap ng saya na kayang-kayang naman niyang ibigay pero ayaw mo lang tanggapin”

“ By the way, Luhan. It's a fair for the both us. We have a share of faults pero alam ko namang hindi mo 'to papalampasin ngunit hindi na mababalik ang buhay na nawala na”

Hindi na ako makapag-isip ng maayos. Susuko ba ako o lalaban? Hindi ko na alam.Pagod na pagod na akong mag-isip. Hindi ko na kaya.

“ Fair enough but you can't hide the truth.Your parents killed my mother at ikaw ang gusto kong mag-dusa. Ang mga tauhan ng papa ko ang pumatay sa nanay niyo kaya wala kaming kasalanan”

“ But if your father didn’t do that revenge hindi na sana mangyayari ang lahat ng 'to. My parents just do what they knew to protect themselves.”

“ No, I want you to die”