A Match Made in a Hell

Kabanata 16

Pabagsak kong nilapag ang mga gamit ko at umupo ulit. Binilang ko ang mga natira sa loob at mahigit lima pa.

It's break time so it's natural for me to feel hungry. Halos mabali ko ang lapis sa harap dahil sa inis. Be thankful that you're my teacher.

Isa-isang nagsitayuan ang mga kaklase ko at nilagay sa harap ang mga papel nila. 30 minutes lang ang break time namin kaya paniguradong hindi na ako makakakain.

Hindi ako nag-almusal kaya kumakalam na talaga ang sikmura ko.

Binitbit ko ang papel at nag-tungo sa faculty ng natanaw ko si Luhan sa gilid ng corrigidor. Mukhang may katawagan siya. This is my chance, you jerk.

“ Don’t. Ako na ang bahala”nagtago ako sa may poste. Binaba niya ang cellphone na hawak niya kaya nag-pasya akong magpakita.

Walang dadaan dito dahil marahil nasa cafeteria ang lahat para kumain.

“ Having Fun, Huh?” lumingon siya sa banda ko. Ngumisi siya ng nagtama ang mga mata namin.

“Not really. You're the one who's making me happy pero hindi naman kita estyudante sa lahat ng subject.”Parang naghihinayang pa niyang wika.

“ Bastard. Hindi ka lang pala Pedophile. You're a maniac as well” laglag panga niya akong tinignan.

Why? Sinong matinong utak ang sasabihin ang lahat ng 'to sa estudyante niya?

“ Watch your mouth, Miss Aurora. Teacher mo parin ako kaya give me some respect” natawa ako sa sinabi niya. Respect? Coming from his mouth? Stupid.

“ Teacher kita sa loob ng School. I can't denied that but respecting you will be a big insult to me. Kahit ibagsak mo ako wala akong pakialam”

Maglalakad na sana ako paaalis nang bigla niyang hawakan ang balikat ko. Binagsak ko ang mga papel na hawak at inangat siya sa pader.

“ Sir.Fuck you. Wag mo akong hahawakan” nakita kong namutla ang mukha niya pero hindi ko parin siya binibitawan dahil sa sobrang inis ko.

Pag namatay ka ngayon be thankful that I kill you this way and it's your honor to be kill by me.

Nabitawan ko lang siya ng nilayo ako ng taong lumapit sa amin. Kinabahan ako pero nawala rin 'yon ng nakita kong ang walang kwentang kapatid niya.

“ Aurora, What are you doing? You almost kill my brother” inalalayan niya ang kapatid niyang tumayo pero inirapan ko lang sila.

“ You are there a while ago, right?” sinamaan ko siya ng tingin at binitbit ulit ang papel na ilalagay ko sa Faculty niya.

“ Bantayan mo 'yang kapatid mo pareho pa naman kayong Tanga” umalis ako doon at tinahak ang daan patungo sa faculty ng luma naming physics teacher. I'm pretty sure. Doon din si Luhan nilagay.

Bumalik ako sa room. Maswerte akong wala pa ang professor para sa subject na 'to.

Hindi ko pa nakikita si Arthur simula kaninang umaga. Ang sabi ko ay iabot niya sa akin ang mga gamit ko pero mukhang hindi siya pumasok.

Napabalikwas ako kinabukasan ng dahil sa katok sa pinto. What the heck?  Webes na ngayon at dalawang araw na akong hindi pumapasok dahil tinatamad ako.

Atsaka sinabi rin ng President ng Council na free time na kami bilang preparation bukas.

“ Pa, it's too early. Mamaya na”humiga ulit ako. I already told Papa that I will not enter todays class.

Narinig ko muli ang katok kaya hinagis ko ang unan ko patungo doon. I'm sure it's Kuya. Pinagtitripan niya nanaman ako.

“ Kuya, throw yourself out there. Wag mo akong ginugulo. Ang aga-aga” nagtalukbong at tinakip ang unan sa mukha pero lalo pang lumakas ang katok. Bullshit.

Binuksan ko 'yon ngunit halos mabuwal ako sa kinatatayuan ko ng bumungad si Arthur sa akin na malawak ang ngiti.

“ What are you doing here?” kinaladkad ko siya pababa at hindi ko na hinintay na makapagsalita.

The lasted time I brought him, napahamak ako at ang lakas ng loob niyang sa bahay ko pa talaga pumunta na kasama ko si Papa at Kuya.

“ Get out from here” tinapon ko siya sa pinto at hinablot sa kamay niya ang envelope na pinaglagyan ko ng mga gamit. He's not welcome here.

“ Sheen Aurora, what are you doing?” lumingon ako dahil sa lakas ng sigaw ni Papa mula sa loob.Napairap nalang ako dahil alam ko na ang mangyayari.

“ Hindi kita pinalaking bastos” inalalayan niya si Arthur na hindi parin pala tumatayo hanggang ngayon. Pathetic.

“ You don’t understand Pa.Kasama ko 'yan sa Condo ng Nasunog 'yon. Hindi mo alam baka may nakasunod diyan at mapahamak pa tayo” lumabas si Kuya mula sa kusina kaya mas lalo akong nainis.

Of all the people siya dapat ang may alam na hindi dapat nagpapasok sa bahay but look at him. Mukhang nagluluto pa siya para pakainin ang Potanginang bisita nila.

“ Mag-bihis ka muna sa taas. Sheen. Bago ka magsisisigaw diyan pero kung ayaw mo okay lang naman. Cute ka naman sa mickey mouse na pajama mo”

Uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. I just realized that I'm still wearing my pajama.

Hindi ko na check ang mukha ko baka may muta o natuyong laway. This is so embarrassing.

Bakit naman kasi pupunta ang gagong 'yan dito? Kung pwede namang iabot nalang ang mga 'to sa school.

Tumakbo ako sa taas para maligo.Parang wala lang sa kanila ang pagpunta rito ni Arthur.

I don’t know what is in Kuya and Papa's mind. Siguraduhin nilang may maganda silang rason para rito.

Naabutan ko silang masayang nagkwekwentuhan sa hapag. Napairap nalang ako sa masamang tanawing nakikita. It is not a big deal for them pero halos mabaliw na ako kakaisip dito. This is Bullshit.

Umupo ako at hindi parin tinatanggal ang masamang tingin kay Arthur. Nilayo ko ang mga ulam kada kukuha siya.

He's really annoying. Gusto kong humawak ng baril ngayon at iputok sa kaniya ang bala.

“ You're really childish. Sheen. Bakit ayaw mong bigyan ng ulam ang bisita natin. Mauubos mo ba lahat 'yan?” inirapan ko si Kuya. Nahihilo na ako dahil kanina pa ako umiirap. Ansarap nilang ipaguntog dalawa.

“Correction. Bisita niyo” nagpatuloy ako sa pagkain kahit alam kong nakatingin silang tatlo sa akin ngayon.

“ He's your friend, Sheen. Bisita mo rin siya dahil pumunta siya rito para iaabot ang gamit mo” nanliit ang mata ko dahil sa tono ni Papa. Here we go again, I know that tone, may iba nanaman siyang pinapahiwatig.

Binilisan kong kumain at nang nakita kong tumayo si Papa papuntang kusina ay kinaladkad ko si Arthur papuntang Sala.

“ Bakit nandito ka? Akala ko ba'y sinisi mo ang sarili mo kaya nasunog ang Condo kaya bakit kailangan mo nanamang pupumunta ngayon dito?”pumungay ang mata niya at kinain ang natitirang distansya namin.

“ I'm just worried with you. Dalawang araw kang hindi pumasok kaya hindi ko alam kung napano ka “ tumaas ang kilay ko.

Sa pag-kakaalam ko. Hindi ko siya kaibigan para mag-alala sa akin.

“ Hindi kita kailangan kaya nagmamakaawa ako sayo. Itigil mo na 'to.” ayaw ko ng may madamay pang iba dahil sa problema namin. Ang sarilinin namin ang nakakabuti.

“ Pero Sheen, I want to help you-“

“ Please. Please,Arthur. Stop. Hindi mo alam kung ano ang pinapasok mo kaya hayaan mo nalang kami” tatalikuran ko na sana siya ng bigla niyang higitin ang kamay ko at binigyan ng yakap.

“ Alam mo bang nag-aalala rin ako sayo. Kung ayaw mo akong mangialam pwes hayaan mong tulungan kita sa paraang alam ko, Don’t push me away, Sheen. Tapos na ako roon. “

Hindi ko alam kung ano sasabihin ko.

Nakita ko si Papa at Kuya na nakasilip sa may pinto kaya bigla kung naitulak si Arthur. Damn.

Nakikinita ko na ang opinion dito nila Papa at parang wala na akong magagawa.

Lumapit sila sa amin na malaki ang mga ngiti sa labi. Sila lang ang kilala kong tuwang-tuwa kahit na nasa panganib kami. Amazing, So amazing. Bwesit.

“ Anak, Hayaan muna. Pag-marami tayo mas madali nating magagawa 'yong plano mo” napalingon ako sa sinabi niya.

“ Sinabi niyo sa kaniya” tumango silang dalawa kaya halos maibato ko ang vase na nasa gilid ko.Bwesit na buhay 'to.

“ No. The more people includes. The more mistakes can be commit” binuo ko ang boses ko para maramdaman nila na hindi ako nag-bibiro.

“ Bakit ba ayaw mo siyang isama? Baka ayaw mo lang siyang masaktan, kaya ganyan”

Pagod akong tumingin kay Kuya.

I'm finished here. Kung ang gusto nila ang masusunod edi ako nalang ang gagawa ng plano ko.

“If that's what you want then Go. Kayo ang gumawa ng naunang plano. Bubuo ulit ako ng bago at mag-isa ko nalang ang gagawa tutal ayaw niyo namang makinig sa akin at puro biro ang nasa utak niyo”

Nag walk out ako roon. I need to unwind. Wala akong panahong makipag-biruan at sakyan ang mga trip nila.

Kasalukuyan akong nag-babasa ng libro sa may likod ng bahay ng tumunog ang cellphone ko.It's an unregistered number kaya pinatay ko nalang.

Tumunog ulit ito ngunit hindi na dahil sa tawag kundi sa isang mensahe.

Iisa lang ang pumasok sa isip ko. Saan niya naman nakuha ang punyetang number ko?

“ Bakit?”