Zawgyi
My Life and My Hero(part-25)
" ေနပါအံုး အာဂ်ီ႐ွီးကလည္း "
" ေဟ်ာင့္ ဖယ္စမ္း ဘာလို႔ငါကိုလာဖက္ေနတာလဲ။ငါမင္းအေဖမဟုတ္ဘူး "
အဲလက္စ္ဘက္က ဘာအသံမွမထြက္ဘဲ ဆက္လက္တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ေတဇကိုဖက္ထားသည္။
" ဒီမွာ ခ်ီးထုပ္၊ ငါအဆာလြန္ၿပီးေသရင္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးေနရမယ္ေနာ္ လြတ္စမ္းပါ။ "
" မလႊတ္ဘူး "
ဒီခ်ီးထုပ္ကေတာ့ ေျပာရဆိုရခက္လိုက္တာ၊ သူ႔မွာသူငယ္ခ်င္းမ႐ွိလို႔ အေဖာ္လုပ္ေပးရေအာင္လည္း ငါကဆယ္ေက်ာ္သက္လည္းမဟုတ္၊ ငါဗိုက္ဆာလို႔ေသေတာ့မယ္။
" ငါဗိုက္ဆာေနၿပီကြ၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ခဏလႊတ္ေပး။ မုန္႔ဝယ္ေကြၽးမယ္။ "
ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ ေျပာေတာ့မွလႊတ္ေပးေသာ အဲလက္စ္ရယ္ပါ။ ေတဇသည္လည္း အခုမွအသက္ဝေအာင္႐ွဴလိုက္သည္။
" ငါ့ကိုလႊတ္ေပးလို႔ေက်းဇူးပဲ။ ဒါနဲ႔ ငါ့ကိုဘာလို႔လိုက္ကပ္ေနတာလဲ။ သူငယ္ခ်င္းမ႐ွိဘူးလား။ မင္းပံုက အေပါင္းအသင္းမ်ားမယ့္ပံုပါ။ "
အဲလက္စ္သည္ ေတဇလက္ထဲမွ အထုပ္မ်ားကိုလွစ္ကနဲ ဆြဲယူလိုက္သည္။
" ဟာ ဘာလုပ္တာလဲ။ ငါ့ဟာျပန္ေပးစမ္း။ "
" ေပးမွာေပါ့ ဦးေလးရဲ႕၊ ဦးေလးအိမ္ကဟိုမွာမလား။ သြားၾကမယ္။ "
အေ႐ွ႕ကေန ေကာ့လန္ေကာ့လန္႔ထြက္သြားေသာ အဲလက္စ္ကိုၾကည့္ၿပီး အံျသမိသည္။
သူဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ရဲတင္းရတာလဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပ်င္းေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ။ စကားေျပာေဖာ္ရတာေပါ့။
အိမ္ထဲေရာက္သည့္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ အဲလက္စ္သည္ ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚသို႔ ေျချပစ္လက္ျပစ္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
မသိရင္ သူ႔အိမ္လိုပင္။
" ခ်ီးထုပ္၊ ေနာက္ႏွစ္နာရီေနရင္ျပန္ေတာ့၊ ျပီးရင္ တစ္လမ္းသားခ်င္းစိမ္းကားတာေတြဘာေတြလာမေျပာနဲ႔။ ဒါငါ့အိမ္မဟုတ္ဘူး။ "
" သိသားပဲ၊ ဟိုတေလာကမွ အသစ္ေရာက္တဲ့ဧည့္သည္မလား။ စံုစမ္းတဲ့ေနရာမွာကြၽန္ေတာ္ကေတာ္ၿပီသား ဟားဟား။ "
