Tears Of The Unwanted Wife [COMPLETED]

Epilogue

HELIUS' POV,

Sa lahat ng kabulastugang nagawa ko sa aking buhay, hindi ako nag-aakalang bibigyan pa ako ng Panginoon ng mga taong tunay na magpapasaya at magmamahal sa akin.

Akala ko noon hindi na kami magkaka ayos pa ni Kreisha dahil sa mga pasakit na pinaranas ko sa kaniya, pero sadiyang ayon talaga ang tadhana sa aming relasyon at muli kaming pinagtagpo dalawa.

Sa loob ng limang taong pananatili ko sa States ay ginawa ko ang lahat para makalimutan siya, ginawa ko ang lahat para magalit sa kaniya. Muntik na akong mag tagumpay pero isang ngiti lang mula sa kaniya, parang bulang naglaho ang galit na matagal ko ng dala dala.

I smiled remembering the time noong nagkita kami sa Institution. She acted like a crazy patient because of nervousness. She's nervous of seeing me after five years, nervous because she saw again the person who've hurt her in the past. Nervous of seeing the person who left her at her worst because of a lame reason. Nervous that it might happen again.

Napatingin ako sa litrato nilang dalawa. Ito yung litrato na ipinasa sa akin ni Kreisha noong first day of school ni Veronica. They look cute together. They look happy.

And I never thought...

it will be their last smile...

together.

Hindi nila kinaya. Hindi kinaya ng katawan nila. They left me.

Tumulo ng tuluyan ang mga luha ko ng maalala ang eksenang nadatnan ko sa ospital matapos ako tawagan ng doctor na na aksidente raw ang mag ina ko.

Kreisha is lying in her bed unconsciously with blood scattered all over her body habang pinalilibutan siya ng mga doctor.

My eyes roamed around the room at nang mapagtantong wala roon si Vero ay agad kong hinanap ang nurse na naka assign sa station na iyon at tinanong kung nasaan ang anak ko.

"Hindi na po umabot sa ospital ang anak niyo, Sir. She was dead on arrival, nasa morgue na po ang katawan niya. I'm sorry."

My heart broke into pieces upon hearing what the nurse said.

My baby...

My baby Vero...

The nurse guided me towards the morgue but she just stayed outside ng dumating kami roon, I don't know, maybe giving me some privacy.

The moment I touched my daughter's face ay napahagulgol ako. If this is a dream, please wake me up!

Niyakap ko ang malamig niyang katawan at patuloy na sinasambit ang mga katagang kahit kailan hindi ko nasabi sa kaniya.

"My baby... Please baby, wake up. Daddy's here. I'm gonna bake you a lot of cookies. Kakantahan mo pa ako until I fall asleep diba? Please baby, let daddy hear your voice, please baby, kantahan mo ang daddy kahit ngayon lang, baby please wake up... Baby, tomorrow's my birthday, tomorrow's daddy's birthday, sabi mo isusurprise mo ako, where's my surprise baby, it's 11 in the evening malapit ng mag 12, malapit na malapit na akong mag birthday. Baby, wake up. Ashia Veronica Dela Villa I'm telling you, wake up or I'll ground you for a year." Ngunit lumipas ang ilang minuto, she didn't respond. Kung noon, isang tawag ko pa lang sa buong pangalan niya susunod agad siya sa utos ko pero ngayon wala na, wala na ang anak kong hahalik sa noo ko sa tuwing uuwi ako galing sa trabaho, wala na ang anak kong minamasahe ang likod ko kapag pagod ako, at wala na ang anak kong kasama kong magluto para i-surprise ang mommy niya.

Wala na ang Vero ko. Iniwan na niya ako.

"Baby... Daddy's gonna sing a song for you, this is your favorite song kasi diba sabi mo gusto mo kapag ikasal ka na ito ang theme song sa wedding mo."