THE PAIN [ Completed ]

အခန်း ၂၄

မြူတွေ စိုင်းနေတယ်...မှုန်ဝါးဝါး နဲ့ အရှေ့ကို တိုးသလား
အနောက်ကို ဘဲ ဆုတ်မိနေသလား မသိရအောင်ပင် မြူ
တွေ ဖုံးနေတယ်...ထိုမြူ တွေထဲမှာ ပိတ်မိနေတဲ့ ကောင်လေးကတော့

" ဝမ်ရိပေါ်...."

"ဟင်...ငါနာမည်ဘယ်သူခေါ်တာလည်း ကိုကိုလား"

"ကိုကိုလားဟင်....ကျွန်တော်အရမ်းကြောက်နေလို့ လာခေါ်ပါကိုကို"

"ကိုကို....ကိုကို!!!"

ကုတင်ပေါ် ကအဖြူရောင်ကောင်လေး ရဲ့ အော်သံကြောင့် ဘေးနာကလူတစု လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားသည်...

"ရိပေါ်...ရိပေါ်...ကိုကို ရှိတယ်နော်..."

ဟုဆိုတာ ရှောင်ကျန့် က မျက်ရည်များစီးကျလျက် ပြောနေသလို
ဟောက်ရွမ်းကလည်း ကျိရန် ရင်ခွင်ထဲတွင်ငိုနေသည်...

ဒီအခြေအနေက ဘာလိုလည်း....?တယောက်ယောက်များ
တခုခု ဖြစ်နေလို့လား?

ရှောင်ကျန့် အသံကို ကြားပြီးမှ အဖြူရောင်ကောင်လေးက စိတ်ချသွားဟန်ဖြင့် ဘာသံမှ မထွက်တော့ဘဲ ငြိမ်ငြိမ်လေး အိပ်သွားပြန်တယ် လို့ထင်ရအောင် အခန်းငယ်လေးဟာ ပကတိ တိတ်ဆိတ်လျက်...

1 စက္ကန့်...
2 စက္ကန့်...
3 စက္ကန့်...

"ဒုန်း"

ကျယ်လောင်စွာပွင့်လာသော တံခါး သံကြောင့် ရှောင်ကျန့် အဖြူရောင်ကောင်လေး လက်ကို ဖွဖွလေး လွှတ်ပေးကာ အခန်းထဲ ဝင်လာသူကို မျှော်လင့်တကြီး ကြည့်နေသည်....ထိုလူကတော့..

"ဟန်ဝူထန်"

"သိပြီ...ရှောင်ကျန့်"

ဝူထန်ရဲ့ စကားသံ အဆုံး ရှောင်ကျန့်မျက်နှာပေါ်က မဲ့ပြုံးလေး ဖြစ်ပေါ်လာကာ ဟောက်ရွမ်း က လည်း တအ့ံတသြ ဖြင့်ကြည့်နေလေသည်..ကျိရန်ကတော့ သိပြီးသား ဟူသည့်ပုံစံ နှင့်ရပ်နေသည်...

အို...ထိုအခန်းငယ်လေး ထဲတွင် လူပိုနှစ်ယောက်ဟု ထင်ရသော
လူနှစ်ယောက်ရှိသေးသည်...ထိုသူတွေကတော့..

"ဦးလေးယဲ့ ပြောချိန်တန်ပြီထင်တယ်"

"ဟူး....ကောင်းပြီ...အမှန်တော့ ဖုန်းယဲ့ ကို....အင်း...ရိပေါ်ကို
ဦးလေး တွေ့ခဲ့တာက........."