Unexpected Love(COMPLETED)|Under Revising.

CHAPTER 23

•√Alex POV√•

As always nagmumukmok ako ngayun. Pinagalitan pa ako kahapon nang umuwi ako dahil amoy basurahan ako. Ikaw ba naman ang itulak sa basurahan.

Halos basa na ang damit ko sa mga luha ko. Dapat nga hindi na ako umiiyak eh. Sabi ko noon nung una akong nagmahal at nasaktan ay hindi na ako iiyak ng dahil sa lalaki pero ngayun hayts!! Umiiyak nanaman ako. Ng dahil sa... Lalake!

"Sana ako nalang si Shaira" i dont know kung bakit ko iyon sinabi. Lumabas na lang ng kusa sa bibig ko.

Its already 10:42 but still... Im crying, again and again! Same reason and same person.

I wipe my tears and pinilit magsmile. And then i cheer up my self.

"Kaya mo iyan Alex, your Alexandra Evangilasta... Thats just a boy! A fucking bullshit boy!" As i saying that my tears... Ay tuloy tuloy na dumadaloy papunta sa pisnge ko.

"Im tired..." Sabi ko ulit ng walang boses saka tuluyan ng humiga sa kama ko. Im very very tired right now!

🄺🄸🄽🄰🄱🅄🄺🄰🅂🄰🄽

Nararamdaman ko ang pamamaga ng mata ko so i decide to wash my face. After washing my face ay parang wala rin lang nangyare. Hindi ko na iyon pinansin at dumeretso na lang sa pinagkukuhanan ko ng mga towels ko.

Pagkatapos kong makapili ng towel ay pumasok ulit ako sa bathroom at don nag shower. At the same time sa pagbagsak ng tubig sa mukha ko ay siya namang pagbagsak din ulit ng luha ko.

No!! Enough Alex... Remember what he said to you yesterday... He doesn't love you anymore!!

Mabilis kong pinunasan ang mga mata kung luhaan. Kinuha ko ang sabon at agad iyong pinahid sa katawan ko kasunod ang shampoo. Natapos ako ng malalim ang iniisip.

Bigla ko nalang hinawak ang labi ko.

"Maybe... Yun na ang last time na maangkin ko ulit ang labi mo!" Habang hinahawakan ko ang labi ko ay parang nararamdaman ko ulit na magkadikit ang labi namin. Sabi nya hindi nya na daw ako mahal pero tumugon sya sa halik ko.

Yah!! Jeiford nga pala! Womanizer!! Badboy!! Hindi makunteto sa isa.!

Alam kong habang in a relationship kami ay wala siyang iba. Pero ngayun parang hindi na ako kumbinsido doon.

Naglakad ako pababa na suot na ang uniform namin. Nagsuot din ako ng shades at naglagay ng lipstick and syempre highlighter. Ewan ko ba parang hindi ako makalabas ng walang makeup.

Pagkababa ko ay pinagtinginan agad ako nila Mommy.

"Oh Alex?? What happened to your eyes?" It was mom habang pasubo ng isang steak. I just nod and answer her question.

"Good morning mom... Dad, and nanny, wala pong nangyare sa mata ko" It was me habang nagsisinungaling. Tumaas ang kilay ni Mom at para akong iniscan. Tinignan mula ulo hanggang paa.

"You're telling the truth right?" Sabi ni Mom habang nakataas ang isang kilay. Sa kanya ko ata nakuha ang pagiging natural na mataray. Sabi kasi nila kahit hindi ako nagtataray ay mukhang mataray na ako. Or masungit ganon.

"Yes mom.. you know mom these past few days nag iiba na ang taste ko sa pananamit and yeh! Ito ang trip kong isuot" sabi ko saka naupo sa harapan nila at nag umpisang kumain. Habang kumakain ay tinatanong parin nila kung totoo ba ang sinasabi ko. Lalo na si Mom si Dad ay tahimik lang. Pinapatanggal rin nila pero hindi ako pumayag so ending hindi rin lang nila nakita yung mga mata kung namamaga.