Unexpected Love(COMPLETED)|Under Revising.

CHAPTER 38

•√Jeiford POV√•

Bat ba ang ganda mo? Bat ba ang bait mo? Bat ba mapagmahal ka? At bakit minahal kita sa hindi inaashang paraan?

Natatanong ko nalang ang sarili ko habang nakatingin sa natutulog na si Shaira. Hindi parin ako makapaniwala na girlfriend ko na siya.

Ang kinatatakot ko lang ngayun dahil tapos na ang graduation ay baka matuloy ang pagpunta ko ng London. Dahil mukhang wala na talagang pag asa ang kumpanya namin.

Kailangan naming kumbinsihin si Mr. Pam Vo Nguyen. Sa pagkuha ko nga ng kurso ay nahihirapan parin ako. Sumasabay pa ang problema sa pamilya.

Pero ang gusto ko talaga ay maging Engineer. Nahihilig ako sa mga gusali.

Ngayun ay natatakot ako sa magiging kalabasan kung sinabi ko kay Shaira na pupunta ako ng London. Ayaw ko rin iyon dahil ayuko talaga sa LDR.

Para kasing mahirap. Mahawakan nga lang ng iba si Shai ay kumukulo na ang dugo ko at hindi ako mapakali paano pa kaya kung nasa malayo ako.

Hindi ko siya nakikita. Hindi ko rin malalaman kung ano na ang nangyayare sa kaniya.

Naalis ko ang kamay ko ng bigla ay gumalaw siya. Naistorbo ko pa ata.

"Hmm?" Nakapikit na tanong niya. Natawa naman ako dahil ang kyut niya sa ganoong sitwasyon.

"Hmm matulog ka na... Uuwi na tato bukas!" Pagkasabi ko non ay nagnod lang siya at muling bumagsak ang ulo.

Iniwan ko siya at dumeretso sa kwartp naming mga lalaki. Hindi nga dapat pwede na pumunta ako don. Pero gaya nga ng motto ko ay nakagawa ako ng paraan para makapuslit doon.

Wala naman akong gagawing masama sa kanila. Si Shaira lang talaga ang balak kung puntahan. Sisiguraduhin ko lang na kumportable siya.

PAGKARATING ko sa kwarto namin ay agad akong nakatulog.

Pagkagising ay lumabas ako sa kwarto dahil mag isa nalang ako don. Ang iniisip ko ay baka nag iimpake na sila pero paglabas ko ay ganon na lang ang gulat ko ng makitang nagababsaan parin sila sa tubig.

Akala ko uuwi na?

Nagtataka man ay umupo nalang ako sa isang shed habang nakatingin sa kanila. Parang mga wala pang balak umuwi ang mga itsura nila.

Tumabi saakin si Shai na basa. Tinaasan ko siya ng kilay na ginawa niya rin naman.

"Bakit naliligo pa kau? Akala ko ay uuwi na ngayun?" Tanong ko pero ngumiti siya

"Gusto pa daw nilang mah swim eh... Kaya mamayang tanghali nalang tayo uuwi." Pagkasabi niya non ay ikinumpas niya ang kamay niya para magpaalam na lulusong ulit sa tubig.

Habang pinapanood ko siyang lumalangoy langoy ay naiisip ko na naman kung paano ay matutuloy ang pag alis ko.

Habang nag iisip ay siya namang pagring ng cellphone ko.

"Yes?"

[Anak...? Nakaimpake na ba kayu?" Tinig iyon ni Mommy. Nag tatanong na siya dahio ang paalam ko lang ay overnight at umaga ay uuwi na agad.

"Ahm Mom? Mamaya pa po kami uuwi... Afternoon. Bakit po?"

[Anak diba nasabi naman na namin sayo na baka matuloy ang pag punta mo sa London?... Anak, k-kailangan mong pumunta ng London... Hiniling ni Mr. Nguyen na makipagkita sa unicohijo ng mga Collins"] mahabang paliwanag ni Mom.