LOOK AT MY EYES

Chapter 45

Mina's Pov

Isang taon na mula nung nangyare ang insidente at hanggang ngayon sariwa parin sakin ang sakit dahil nawalan ako ng Ama. Nung time na yun hindi ko alam kung pano ko sisimulan ang araw ko dahil sobrang gulo ng utak ko nun, buti nalang nandyan ang mga kaibigan ko na tinulungan nila ako muling makabangon

Andito ako ngayon sa garden ng bahay nila Nayeon na kung saan inaalala ang mga masasayang araw na kasama ko si Chaeyoung

"Miss muna ba siya?" biglang sulpot ni Nayeon

"Oo Unnie miss na miss kuna siya" malungkot na sagot ko

"Alam mo ....ayaw ka nun nalulungkot kaya kung ako sayo magsmile kana" ngiting sabi ni Nayeon na napangiti ako

"Misa kuna lahat sakanya Unnie" pagluhang sabi ko

"Lahat naman tayo miss na siya pero kailangan natin magpakatatag para sakanya" paghawal sakin ni Nayeon sa balikat

"Hey! anong ginagawa niyo dyan? hali nakayo kakain na" sigaw ni Jeongyeon

Pagpasok namin sa bahay masayang naghahanda ang lahat dahil kaarawan ngayon ni Dahyun, pinagkanta muna namin siya ng happy birthday at doon nagwish na muna siya bago niya iblow ang candle

Sabay sabay kaming pumalakpak at binati siya ng happy birthday, pagkatapos nun nagsimula nakami kumain habang kumakain bigla nalang nagtanong si Sana kay Dahyun

"Dahyun-ah? anong yung winish mo?" tanong ni Sana sakanya

"Simple lang na sana makumpleto na tayo" ngiting malungkot na sagot niya

Tumahimik ang lahat at nawala ang ngiti ko nung marinig ko ang sagot niya, i wish na nandito ka kasama namin ...i wish na nayayakap kita at nakikita rin na masaya sabi ko sa sarili ko

"Hey Mina are you okay??" tanong ni Jeongyeon sakin na napansin akong malungkot

"Yup so kain na?" ngiting pilit na sabi ko sakanya nakami nagpatuloy sa pagkain

Masaya kaming kumain na puno ng kwentuhan, asaran at pikunan. After ng isang oras natapos nakami at nagpasya ako na pumunta muna sa garden para doon makapagpahinga ng tahimik

Habang nandun ako pinagmasdan ko lang ang mga bulaklak at umupo sa swing

"Bumalik kana please ...miss na miss nakita" malungkot na sabi ko habang nakatingin sa mga bulaklak

Naramdaman ko nalang na bigla nalang pumatak ang luha ko, agad ko naman ito pinunasan pero patuloy parin ang pagpatak hanggang sa humagulgol nalang ako sa pagiyak .

Pagtigil ko nakita ko sa lupa ang anino ng isang tao kaya naman napatingin ako kung sino, pagtingin ko mas lalong pumatak ang luha ko at agad siyang niyakap

"Ang sama mo! ang sama sama mo!" galit na sabi ko sakanya habang yakap yakap siyang mahigpit

"Ni hindi ka man lang sumulat samin o tumawag man lang!" dagdag ko pa

Pagkaalis ng yakap hinawakan ko ang mukha niya na sobrang miss na miss kuna

"Ya! Chaeyoung-ah! wala ka man lang sasabihin?!" inis na tanong ko

"Sorry .." tanging sabi niya lang

"Yun lang?? after mong umalis! yun lang?!" sigaw na pagiyak ko sakanya

"Mina ...pinagusapan naman natin yun diba? bakit ka nagagalit ngayon? hindi kaba masaya na bumalik na ako?" sabi niya na napaisip ako

Nung kinuha ng Dad ko yung baril bigla siyang pinaputukan ng mga pulis dahil kung hindi si Chaeyoung ang mababaril. After nun nasabi sakin ni Chaeng na papasok siya ng army, nung una nagulat ako at natakot hindi ko alam kung bakit pero nung nag usap kami ng maayos doon pumayag na ako