The Edge of Never | ✔

12

Hindi naman na bago sa akin ang mga nagkakagusto at nagkakandarapa kay Grant. Maging kay Von ay ganoon rin si Caila. They are so near for being perfect. Saan ka pa 'di ba?

Pero si... Laurene? I knew it. We knew it. She was reffering to herself, huh?
Don't she dare try me. I am willing to do everything I could, hinding-hindi ko hahayaan na mawala sa akin si Grant.

But should I tell this to Grant? Pero ayokong masira 'yung samahan nila. Grant treats her as a good friend.

He doesn't know that Laurene likes him. And if he does, what he will do?Argh. Bahala na. Basta hindi ko na lang muna 'to sasabihin.

Lumipas ang mga araw at lalo lang dumidikit ang higad ay este si Laurene kay Grant. Pero bigla na lang sisingit sina Von para kami naman ang magkasama.

Ito talagang dalawa na 'to, eh. I love them both. HAHAHAHA!

"Love, I am starting to be uncomfortable with her." Grant whispered. Nasa garden kami ngayon ng school. Malimit ang taong pumupunta rito kaya mas masarap tambayan kasi tahimik. Hindi rin 'to alam ni Laurene kaya dito ko inaya si Grant.

"Ngayon mo lang napansin?" I answered. Kunot noo niya naman akong tiningnan. Probably wanting me to repeat what I've said.

"Nothing." I laughed. He then patted my head and combed my hair with his hand.

Ito ba? 'Yung hahayaan ko na lang maagaw sa akin? Belat! It will never happen. Simula nung nalaman naming tatlo ang tungkol sa feelings ni Laurene ay mas sinubaybayan namin siya. Dikit talaga siya ng dikit kahit andito kami.

Pakingshit lang.

Ngayon ay may laban sa gym sina Grant at Von ng basketball. Sabay kami ni Caila nagpunta at roon kami umupo malapit sa kanila.

They both good in shooting. Palaging nakaka three points at naaagaw sa kalaban ang bola. Sa tuwing nagagawa pa nila 'yon ay tumitingin sila sa amin ni Caila. Ito namang isa ay halos himatayin sa kilig. Natapos ang laro ng tambak ang kalaban. Baka Grant at Von 'yan. HAHAHA!

Papunta na kami sa kanila ng biglang sumulpot si Laurene. May dala siyang bottled water at towel. Mabilis siyang lumapit kay Grant. Napahinto naman kami ni Caila dahil roon. Nag-
katinginan pa kami pareho.

What now Laurene?!

"Grant inom ka muna, oh. Here's your water." Aniya. "Baka matuyuan ka rin ng pawis. Let me wipe it." She added. Wtf?! Hindi naman makakilos si Grant.

Nanggigigil na ako pero pinigilan ko 'yon. Nagulat ako ng maglakad ng mabilis si Caila at pinuntahan si Laurene.

"Let the girlfriend do that. 'Wag masyadong pumapel baka nakakalimutan kung ano ka lang." Caila pointed out directly. Pinuntahan na siya ni Von para pakalmahin. Mas may galit yata siya kay Laurene kaysa sa akin.

"It's better if my girlfriend will do that." Grant objected.

Inilapit niya ako sa kanya habang nasa harap pa rin namin si Laurene. Agad na naman rin siyang umalis pagkarinig niyon. "Sorry for that." he pleased.

"Okay lang. Wala ka namang kasalanan bakit ka nag-sosorry. Siya naman 'yung lumapit." I lied when I say it was okay with a smile on my face. Kung alam mo lang... Ang sakit na.

Kinabukasan ay sabado kaya nagyaya si Von sa kanila. Woah! Bago 'yon ha. Kaya naman sinundo ako ni Grant at pumunta agad kami. Nagulat pa kami nang may mga beer doon sa coffee table nila sa sala. Ano 'to? Walwalan?

Umupo kami doon at nagsimula na rin. My alcohol tolerance was high kaya hindi ako agad nalalasing. I am worried to Caila. Siya pala ang nagyaya ng ganito. May problema kaya siya?