The Edge of Never | ✔

02

"Class dismiss." Our professor declaired. Inaayos ko ang gamit ko nang tawagin ako ni Von.

"Frances, I have something to tell you." He blurted that made me curious.

"Hindi ba natin hihintayin si Caila? Nag-rest room lang siya." Saad ko sa kanya nang akayin niya ako palabas ng room.

He's weird. Anong mayroon?

"Uhm... ano kasi..." Pautal-utal niyang anas. "Ano ba 'yon? Bakit parang kinakabahan ka pa diyan?" I'm clueless. Why is he acting like this?

"Hoy, Von ano ba? Nung una ayaw mong hintayin natin si Caila. Tapos ngayon gaganyan-ganyan ka? May problema ba sa inyo? May kasalanan ka sa kanya 'no?"

Mukha kasi siyang may tinatago at ginawang kasalanan. Psh.

"One. I'll count on three, kapag hindi mo pa sinabi, sasabihin ko talaga kay Caila na may secret ka sa kanya." I blackmailed him. May sekreto talaga 'to, eh.

"Two." Aba ayaw pa rin magsalita.

"Ayan na si Caila oh, papalapit na." Wika ko sabay turo sa direksyon ni Caila na malapit na sa amin.

"Three. Cai----" He didn't let me finish my word and covered my mouth.

"I'll tell you, but promise me it's a secret between us." I agreed and smiled like an evil. Sasabihin din pala ang dami pang arte.

"I like---- no. I love her." Pag-amin niya na animo'y nahihiya.

"Waaaah! Is it true? Tama ba ang rinig ko?" Tili ko at nagtatatalon sa tuwa. Kahit kaibigan ko sila, matagal ko na din silang shiniship sa isip ko.

Oh my god. My ship is sailing!

"Keep that secret hanggang hindi pa ako nagkakalakas ng loob para sabihin sa kanya, okay?" He pleaded like I'm not a trusted person.

"Of course, I'll keep that secret." I did the promise sign to assure him.

"Anong secret yan? Ha? Nagsesecret na kayo sa akin? Hindi niyo na ako mahal? Caila was dramatically while holding her chest.

"Syempre mahal. Mahal na mahal." Bulong ni Von sa tabi ko.

"Huh? Ano? May sinasabi ka bakulaw?" Hinayaan ko lang silang magtalo pagkatapos niyon.

Kung titingnan, they typically looked like friends. Hays, sana hindi mabasted si Von. HAHAHAHA!

"Love, sabi pala ni mama doon kana kumain sa bahay ng dinner mamaya. Magluluto raw siya." Ani Grant. Andito kami ngayon sa bench malapit sa field.

Malilim dito at kakaunti lang din ang tumatambay kaya tahimik. "Sige. Pero ihatid mo muna ako sa bahay saglit, magbibihis muna ako." Wika ko sa kanya sabay higop sa milk tea na hawak ko.

"Hoy, Caila. Sorry na nga, eh. Hindi ka naman mabiro oh? Sorry na!"

No wonder kung bakit nabasag ang katahimikan. Dumating yung dalawa, eh. Nagkatinginan lang kami ni Grant at sabay tumawa.

"Heh! Sorry your face. Bahala ka diyan bakulaw ka!" Sigaw ni Caila na nauuna habang si Von ay lakad takbo sa paghabol.

Nagmamaktol na umupo si Caila sa katabing bench namin at si Von naman ay hinihingal pa.

We just watched them fighting. "Hindi ko naman alam na may period ka ngayon, eh. Sorry na." Von explained doing his puppy eyes.

"Tigilan mo 'yan. Hindi 'yan uubra. Mukha ka lang tanga." Caila affirmed harshly.

Napahawak naman si Von sa dibdib niya na kunwaring nasasaktan. "Dapat kasi kapag nang-aasar ka ilugar mo."

Nakakatawa sila panoorin. Hindi naman ata big deal pero bakit ganito sila. Mukhang nag-iinarte lang naman si Caila.