(Unicode)
မြူခိုးများ ငွေ့ဆိုင်းထူထပ်နေသော နေရာများသို့ရောက်လျှင် ခွန်နှောင်းသည် အလွန်ပင် ကြောက်တတ်နေလေပြီ။
~~~~~~~~
"မှတ်ဉာဏ်ဆုံးတယ်သာ ပြောရော့တယ်၊ နာမည်တော့ ကျန်လေစ"
"အာ နာမည်ကတော့ သိတာပေါ့ဗျ၊ ပြောရင်းနဲ့တောင် ခေါင်းကိုက်လာပြီ"
~~~~~~~
"တောင်ဘက်စျေးကို သွားစမ်းပါလေ့ စိုင်းနောင်၊ ဝက်သားချဉ်များ ဝယ်လာလေရော့၊ ကျုပ်ဖြင့် နားငြီးလှပြီ"
"လူကြီးနော် မစားဖူးလို့သာ ပြောနေတာ၊ စားများစားဖူးရင် ဆွေမျိုးမေ့သွားမှာ"
~~~~~~~
"ဟဝ်းဟတ်ဆူ"
"အဲ့ဒါဘာပြောတာလဲ"
"ဟဝ်းဟတ်ဆူလို့၊ သိချင်ရော့ရင် ကျန်သူများ မေးရော့၊ လာစ ..မျက်နှာသစ်ရမယ်"
~~~~~~~
"လူကြီး"
"ပြောလေစ"
"အကယ်၍လေ ကျွန်တော်က ကျွန်တော်နေရာကို ပြန်ရမယ်ဆိုရင် လူကြီးဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"နောက်ကလိုက်ခဲ့ရော့မယ်"
~~~~~~
"မ ..မလုပ်ရဘူးလေ ခွန်နှောင်းရယ်၊ အကျွန်ကို ..အကျွန့်ကို မထားရစ်ခဲ့ပါနဲ့"
"ကျော်ကျော်ကပြောပြခဲ့ဖူးတယ်၊ ဟဝ်းဟတ်ဆူဆိုတာ ချစ်တယ်တဲ့၊ အဲ့တုန်းက လူကြီးကို ပြန်မပြောခဲ့မိဘူးထင်ပါရဲ့"
"ဟဝ်း .. ဟတ် .. ဆူ ..စဝ်စံဦးသာ"
~~~~~~~~
"ညီလေး ထလို့ ရပြီ၊ ညီလေး"
မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်တော့ ဆေးရုံပန်ကာက ခေါင်းပေါ်၌ လည်နေပါ၏။ နားထဲတွင်လည်း စဝ်စံဦးသာနှင့် သျှန်ခွန်နှောင်းတို့၏ အသံများက တဝဲလည်လည်။
"အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး ထင်ပါရဲ့"
စိတ်ပညာရှင် ဆရာဝန်အကိုက ခွန်နှောင်းဆီသို့ ရေတစ်ခွက် ကမ်းပေးရင်း ဘေးတွင်ထိုင်ကာ ကြည့်နေလေသည်။
YOU ARE READING
နှောင်းဦးသက်လည်တည်စေအံ့
Fantasyလက်ရှိကာလကနေ ၁၉၅၀ ကိုရောက်သွားတဲ့အခါ .. သင်တို့ရော ခွန်နှောင်းလို စော်ဘွားချောချောလေးနဲ့တွေ့နိုင်မယ်ထင်လား ...?
