(Unicode)
ကံအားလျော်စွာပင် မေမေနှင့် ကြီးကြီးက နားလည်ပေးပါသည်။ ကြီးကြီးကတော့ အစောကတည်းက စဝ်စံဦးသာ၏ ဘက်တော်သားမို့ သိပ်တော့ ကိစ္စမရှိသော်ငြား မေမေကတော့ ခွန်နှောင်းကို ဖက်၍ ငိုပါ၏။
"သားရွေးချယ်မှုပါပဲ .." ဟုထပ်ကာထပ်ကာပြောသော်လည်း အဘယ်၌ ဖြေဆည်နိုင်မည်နည်း။
တစ်ဦးတည်းသော သားပေမို့ ချွေးမကလေးလည်း ရချင်သည်။ မြေးကလေးလည်း ချီချင်ပေလိမ့်မည်။ မိခင်၏ စိတ်နှလုံးသားကို နားလည်သည်မို့ ငိုနေသည်ကို နှစ်သိမ့်ပေးရုံမှလွဲ ဘာမျှမတတ်နိုင်ပါ။
ကြီးကြီးကတော့ ဘာစကားမှမဆို။ အရင်အတိုင်းပင်။ နဂိုတည်းက ရိပ်မိနေခဲ့ဟန်တူပါသည်။
"ဟိုကျောင်းတူအကိုပဲမလား"
"ကြီးကြီး သိနေခဲ့တာလား"
"အရူးကလေး ဘယ်ယောကျ်ားလေးက တခြားသူစိမ်းစိတ်ဆိုးမှာစိုးရိမ်လို့ မိုးရေထဲမှာ ရပ်စောင့်ပြီး ဖက်ငိုမတုန်း၊ မနေ့တနေ့ကမဟုတ်တော့ပါဘူး၊ ခုနှစ်နှစ်လောက်ကြာလည်း ကြီးကြီးက မှတ်မိနေတုန်းပါပဲ၊ အလွမ်းသယ်နေကြတာကိုလေ"
ရှင်မတောင် သနပ်ခါးများ မျက်နှာအပြည့်လူးထားသော ကြီးကြီးက အမှန်တော့ အသက်ကြီးရှာပြီ။ သို့သော်ငြား ခွန်နှောင်းကို အဆိုပါစကားများပြောနေရင်း ကြီးကြီးမျက်နှာပေါ်က နုနယ်မှုများကို မြင်နေရသည်။
အချစ်က နုနယ်စေပါသည်လေ။
စိတ်ကိုရော .. ကိုယ်ကိုရော ..
မိမိဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုရော ..
မိမိကိုယ်တိုင်ကိုရော။
~~~~~~
"ဒါ စဝ်စံဦးသာပါ .. ဖေဖေနဲ့ မေမေ"
ခွန်နှောင်းက ဘေးတွင်ထိုင်နေသော စဝ်စံဦးသာကို မိတ်ဆက်ပေးတော့ ဖေဖေက ပြုံး၍သာကြည့်ပြီး မေမေကတော့ ခပ်တည်တည်ပင်။
"အော် ကျောင်းတူအကို၊ သက်သက်သာသာ ထိုင်ပါကွယ်၊ ကြီးကြီးတို့က ဘာမှမလုပ်ပါဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
မတ်ထားသောခါးကို အခုမှသာ အနည်းငယ်ပြန်လျှော့နိုင်သည်။ စိတ်ကတော့မလျှော့နိုင်သေး။
YOU ARE READING
နှောင်းဦးသက်လည်တည်စေအံ့
Fantasyလက်ရှိကာလကနေ ၁၉၅၀ ကိုရောက်သွားတဲ့အခါ .. သင်တို့ရော ခွန်နှောင်းလို စော်ဘွားချောချောလေးနဲ့တွေ့နိုင်မယ်ထင်လား ...?
