(Unicode)
ဦးနှောက်ထဲတွင် ဘာဆိုဘာမှမမှတ်မိ။ အကုန်လုံးဟာ ဗလာနတ္ထိ။ သို့သော်ငြား သူ၏ရင်ဘတ်မှ တင်းကြပ်စွာအောင့်မျက်လာခြင်းနှင့်အတူ မြတ်နိုးမှုအပိုင်းအစကလေးကိုပါ ခံစား၍ရနေသည်။ မြစ်ဖျားခံရာကို စူးစမ်းကြည့်သောအခါ မီးပုံပျံကို လှမ်းကြည့်နေသော ကောင်ကလေး ငယ်ငယ်။
အနားကပ်၍ ထိကိုင်လိုက်မည်ပြုသောအခါ ဒိုင်းကနဲမြည်သံကျယ်က နှလုံးသားကို စုတ်ဖွာလိုက်သကဲ့သို့ အပြိုပြိုအလဲလဲဖြစ်စွာ။ သွေးအိုင်ကြားထဲက ကောင်ကလေးငယ်က သူ့အား တစ်စုံတစ်ခုကို လှမ်းပြောနေသည်။
ဘယ်စကားလုံးမှန်း သူမသိချေ။ ဘာပြောနေမှန်းလည်း မကြားရချေ။ သို့သော် ထိုအရာသည် အလွန်ပင်အရေးကြီးသောအရာဖြစ်ကြောင်း ရင်ဘတ်ကပါ သိရှိနားလည်နေသည်။
ကောင်ကလေး သေးငယ်ငယ်က သူ့ကို "လူကြီး" ဟူသော နာမ်စားကလေးသုံးနှုန်းကာ ချွဲတတ်လွန်းသည်။ အကဲပိုတတ်လွန်းသည်။
ဖျင်အင်္ကျီကလေးဝတ်ကာ သူ့ဆီပြေးလာနေဟန် ..
တစ်ခုခုအလိုမကျလျှင် နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာပူဆာဟန် ..
နောက်ဆုံး ...
သွေးပင်လယ်တွင် အေးချမ်းစွာ အိပ်ပျော်နေသကဲ့သို့ ဇီဝိန်ချုပ်ငြိမ်းဟန် ..
ထိုကောင်လေးကို သူသိသည်။ သူ့ရင်ဘတ်တစ်နေရာမှာ သေချာစွဲမြဲစွာပင်သိနေသည်။
"ခွန်နှောင်း .!"
"ခွန်နှောင်း .."
အော်သံကြောင့် အိပ်မက်အဖြစ်အပျက်များကတဆင့် အပြင်လောကသို့ပြန်ထွက်လာရမှ ပူကျစ်နေသောခန္ဓာကိုယ်နှင့် ချွေးစေးတို့ကို သတိထားမိသည်။
"ဖျားပြီထင်တယ် ....ကျစ်"
ဟိုတစ်နေ့က ခွန်နှောင်းပြန်ချိန်တွင် ထီးငှါးလိုက်သည်ဖြစ်ရာ မိုးရေများက စဝ်စံဦးသာကို အချိန်အတော်ကြာ မိတ်ဆက်ခဲ့ကြသေးသည်။ ထိုနေ့က ရနံ့ကုထုံးဖြင့် အိပ်မွေ့ချကုသရာတွင်လည်း ဘာမှမထူးသော်ငြား အခုမှသာ ဦးနှောက်က တစ်ခုခုဖြင့် ပိတ်ခံထားရသလို ခံစားနေရပြန်ပါ၏။
"သခင်လေး နိုးပြီပဲ"
ဦးလေးနောင်က အခန်းထဲဝင်လာကာ ဗန်းကို ခုံပေါ်သို့တင်ပြီး ဦးသာကို ဆွဲထူသည်"
YOU ARE READING
နှောင်းဦးသက်လည်တည်စေအံ့
Fantasyလက်ရှိကာလကနေ ၁၉၅၀ ကိုရောက်သွားတဲ့အခါ .. သင်တို့ရော ခွန်နှောင်းလို စော်ဘွားချောချောလေးနဲ့တွေ့နိုင်မယ်ထင်လား ...?
