Rayiha

İnkisar 3

Başının yana düşmesiyle sıçrayarak uyanırken bir süre anlamsızca etrafına bakınıp nerede olduğunu anlamaya çalıştı Fethi. Arabanın şoför koltuğunda oturuyor olduğunu farkettiğinde derin bir nefes alıp avuç içlerini gözlerine bastırdı. Ardından gözleri kolundaki saate kaydı. Saatin sekizi henüz birkaç dakika geçtiğini gördüğünde hissettiği ürpermeyle arka koltuktan ceketini alıp üzerine geçirirken bir yandan da kendi kendine sinirle mırıldanıyordu.

"Bu kadar erken niye geldiysem?"

Şimdi böyle düşünse de Eylem'in sabahları mutlaka Kerem'le ekmek almaya gittiğini öğrenmişti. Ve bazen bu sabah alışverişini yaptıktan sonra bir daha dışarı çıkmadıkları oluyordu. Fethi'de bu anı kaçırmamak için sabahları en erken saatte buraya gelip gecenin bir yarısına kadar bekliyordu.

Gözlerini son dört gündür yaptığı gibi karşısındaki beyaz-gri renkli binaya diktiğinde Eylem ve Kerem'in yataklarında, kendisinin aksine, ne kadar huzurlu bir uykuda olduklarını düşündü. Şu an onların yanında olabilme fırsatı olsaydı ilk yapacağı şey uyurken onları izlemek olurdu muhtemelen. Gözünün önünde çift kişilik yatağın tamamını kullanarak uyuyan bir Eylem canlandığında ağzından ufak bir kıkırtının çıkmasını engelleyemedi. Eylem, dağınık yatardı biraz.

•

Fethi, telefonunun zil sesini duyduğunda gözlerini açmadan elini komodinin üzerine attı. Telefonunu bulmak için bir süre uğraşıp sonunda eline aldığında ekranda gördüğü isimle kısık duran gözleri anında açılmış ve içinde anlamlandıramadığı bir heyecan oluşmuştu. Daha fazla bekletmeden sesini düzeltip ekrandaki yeşile dokundu.

"Efendim Yasemin?"

Yasemin, adamın ne kadar düzeltmeye çalışsa da uykulu çıkan sesiyle dudağını dişledi tedirgince.

"Fethi, uyuyor muydun? Kusura bakma. Ben, dün geceki konuşmamız için aramıştım. Dosyaları evde inceleyebiliriz demiştin ya."

Fethi, o an aklına gelen şeyle yüzünü buruşturdu.

"Yok canım, ne kusuru. Asıl sen kusura bakma. Dün gece geç uyudum, alarmı duymamışım."

Fethi, son birkaç aydır her gece kendisiyle bir iç savaş veriyordu. Beş yıldır birlikte olduğu kadınla olan ilişkisi ve hayatına yeni giren kadının içinde oluşturduğu anlamsız duyguların kendisini sıkıştırması uykularına mâl oluyordu. Dün gecenin de bir farkı olmadığı için Eylem'le çok iletişime geçmemek adına yatağına erken girse de uyuması gecenin üçünü bulmuştu. Yasemin ise adamın kastettiği uykusuzluğu çiftin romantik bir gece geçirmesine bağlamıştı. Öyle ya, şirketteki kızların anlattığına bakılırsa bu çift birbirine deli gibi aşıktı.

"Sorun değil Fethi. İstersen başka bir gün halledelim."

Fethi, yatakta hafifçe dikleşirken çoktan karşı çıkmaya başlamıştı.

"Hayır canım. Ertelemeyelim. Yani zaten istesek de erteleyemeyiz, önemli bir iş bu."

Her ay yaptıkları sıradan bir kontrolün hiçbir önemi olmadığının farkındaydı Fethi. Zaten iş pek de umrunda sayılmazdı. Tek istediği, kadınla biraz zaman geçirebilmekti.

"Sen gel hadi, bekliyorum evde."

Başka bir şey demeden yüzünde gamzelerini ortaya çıkaran koca bir gülümsemeyle telefonu kapattı. Telefonu yatağa atıp kalkmak için hamle yaptığı sırada karnındaki ayakları farketti. Başını çevirip baktığında Eylem'in başını yastığa gömmüş, bacaklarını da karnının üstüne atmış bir şekilde uyuduğunu gördü. Dışarıdan bakıldığında rahatsız bir pozisyonmuş gibi görünse de Eylem rahat etmiş olacak ki nefes alışverişi bile çok zor farkediliyordu. Eylem'in dağınık yattığını bilirdi ama daha önce buna pek şahit olmamıştı. Çünkü dün geceden önceki tüm geceler Eylem'e sarılarak uyurdu Fethi. Bir süre daha kadını incelediğinde ona yaptığı haksızlığın farkına vardı. Az önceki konuşmanın huzuru çoktan kaybolmuş, içini eski huzursuzluk kaplamıştı. Eylem, her şeyin farkındaydı. Ve buna rağmen kendisinden uzak durmaya çalışan bir adamla hala birlikte olmasının tek sebebi Fethi'nin ona bakarken yüzünde oluşan en ufak bir tebessümün taşıdığı umuttu. Kadının ayaklarını nazikçe karnından çekip yatağa bıraktı. Kadının üzerini örtüp odadan çıkmadan önce boğazında oluşan yumruyu gidermek adına sertçe yutkundu.