Rayiha

İnkisar 6

Merhaba benim sevgili delifişeklerim.

Size Rayiha'yı geri getirdim. Üstelik büyük bir hayranlıkla okuduğunuz İnkisar kurgusuna yeni bir bölüm daha ekleyerek... Ama bu eklediğim son bölüm olacak. Daha yeni bölüm gelmeyecek. Bunu da söyleyeyim. Beklemenizi istemem.

İyi okumalar...

•

Fethi, merdivenin son basamağını da çıkıp derin bir nefes aldı. Her an yaptığı şeyden vazgeçebileceğinin farkında olduğu için elini hızlıca zile götürdü. Zilin çalmasından sadece birkaç saniye sonra kapı açıldığında yüzüne bir gülümseme oturdu Fethi'nin.

Eylem, saçını rastgele toplarken kapıda Fethi'yi görünce şaşkınlıkla bakakaldı.

"Fethi!"

Fethi'nin ismini küçük bir gülümseme takip ederken Kerem, oturma odasından duyduğu isimle koşarak kapıya geldi. Fethi, eğilip küçük çocuğun boynuna sarılmasını beklerken Eylem, bir eliyle artık ağrısını daha az hissettiği belini tuttu.

"Aslanım nasılsın? Ben çok özledim seni."

Kerem, annesine benzeyen simsiyah gözlerini babasının gözlerine dikip babasının özlem dolu sesine neşeyle karşılık verdi.

"Ben de seni özledim babam. Daha bugün keşke babam gelse demiştim."

Sonra aklına gelen şeyle annesine bakıp bir dedektif edasıyla gözlerini kıstı.

"Senin haberin var mıydı babamın geleceğinden bakalım?"

Eylem, yüzündeki hayran gülümsemeyi keyifli bir kıkırtıya dönüştürürken Kerem'in saçlarını okşadı.

"Vallahi ben de şimdi gördüm babanı. Sürpriz yapmış sana."

Fethi, bakışlarını oğlunun yüzünden çekip Eylem'e odaklarken doğruldu. O esnada gözü Eylem'in iyice büyüyen karnında takılı kaldığında birkaç saniyeliğine nefes almayı kesti. Üzerinde rahat bir tayt ve tişört vardı. Mayıs ayının ilk günlerinde olsalar da kadın üşümüş olacak ki ince bir hırka giymişti. Hamileliğinin son ayına girmek üzere olan bir kadın için en rahat seçim buydu.

Kerem'in istihbaratına göre Eylem, bir kız bebek bekliyordu. Fethi bunu öğrendiğinde son mutlu olduğu günlerden birisinin zihnini doldurmasına engel olamadı.

-

Eylem, bir eliyle düşmemesi için kepini tutarken öteki elini sıkıca Fethi'nin eline kenetlemişti. Tören alanından çok uzaklaşmamış olacaklar ki konuşma yapan rektör yardımcısının sesi hala duyuluyordu. Fethi kimsenin geçmeyeceğinden emin olduğu bir noktada durup Eylem'le karşı karşıya durdu. Eylem'in sol gözüne batmak üzere olan güneş vuruyor, gülüşü ışık doluyordu.

"Bu da bitti."

Eylem'in cümlesine başını sallayarak karşılık verirken son birkaç aydır aklını kurcalayan düşünceleri tekrar canlanmıştı Fethi'nin.

Eylem, sevdiği adamın yüzündeki gülüşün söndüğünü farkettiğinde kaşlarını çattı. Fethi'nin gamzeleri onun için her şey demekti. Tam bunun sebebini soracağı esnada Fethi, bakışlarını nihayet yerden kaldırıp konuşmaya başlamıştı.

"Fransa dönecek misin?"

Bı soruyla birlikte korumaya çalıştığı ciddiliği kaybolan Eylem, gülmeye başladı.

"Nereden çıktı şimdi bu?"

Gülüşünü tamamen durdurduğundaysa devam etti.