Milou perspectief.
"Milou, er staat een jongen voor je" roept mijn moeder vanaf beneden, snel loop ik de trap af. "Wat gezellig" grinnikt ze, "iew" mompel ik. Ik pak wat te drinken en loop daarna met Ian achter me aan naar boven. "Veel plezier samen" gilt mijn moeder nog, "mam stop" mompel ik. "Dus wat is er?" Mompel ik en plof op mijn bed, "ik moet je iets vertellen" mompelt Ian. Hij gaat op mijn bureau stoel zitten, en begint te praten. "Ik was tien toen mijn ouders overleden" mompelt Ian, meestal als mensen dit vertellen gaan ze huilen toch?
Ian perspectief.
"Ik was tien toen mijn ouders overleden" mompel ik, ik merk dat Milou me niet gelooft. Het is ook niet waar, mijn ouders gingen weg toen ik veertien was, maar ze zijn niet dood. "Ze zijn voor mijn neus dood geschoten" zeg ik er achteraan, ik wil haar gewoon gezoend hebben, en het gaat me lukken. Beetje zielig doen en doen alsof ik verliefd ben op haar, moet lukken. Als ik merk dat Milou opstaat kijk ik haar verdrietig aan, ze slaat haar armen om me heen. Snel zet ik haar op mijn schoot, "ik mis ze zo" mompel ik, ik mis ze helemaal niet. Wel lekker rustig nu ze er niet zijn, ik kan voor mezelf zorgen, ik heb niemand nodig die van me houd. "Wat erg" mompelt Milou en staart naar haar kast, "ze sloegen me, maar ik mis ze wel, het waren wel mijn ouders" Milou schrikt op. Dit is wat ik wil, haar medelijden. "Waar woon je dan nu?" Vraagt Milou na een lange stilte, "in dat huis waar je was vanmiddag" grinnik ik. Milou lijkt diep na te denken, "woon je daar alleen?" Ik knik. Dat is niet gelogen, ik woon daar inderdaad alleen, het huis betalen mijn ouders gewoon. "Betaal je dat allemaal zelf?" Shit, op die vraag had ik niet gerekend, "de erfenis van mijn ouders was heel veel, ben enigs kind dus ik kreeg alles" verzin ik. Milou kijkt me strak aan, dan legt ze haar hoofd op mijn schouder, "zoen je daarom al die meisjes?" Zucht ze. Dat heeft eigenlijk een andere reden, maar dat gaat haar niks aan, net zoals mijn echte verhaal. "Ja" zucht ik, even blijven we zo stil zitten. Tot de deur ineens open vliegt, "oh hoi" grinnikt haar moeder ongemakkelijk. "Ian toch?" Ik knik, "anders blijf je slapen? Dat zal Milou ook wel leuk vinden" zegt haar moeder. Dit is top, aan Milou is te merken dat ze het niet wil, maar boeiend. "Leuk" glimlach ik, "moet dat?" Vraagt Milou als haar moeder weg is. "Gezellig toch?" Wild schud Milou haar hoofd, "ik ben best leuk" glimlach ik. "Stop Kuyper" mompelt ze, "kunnen we het de hele nacht hebben over monniken en ridders" "of ik ga de hele nacht lekker in mijn bed slapen en jij op het luchtbed" kaatst Milou terug. Ik haal mijn schouders op, het gaat niet makkelijk worden maar dit zijn de eerste stapjes.
