Ian perspectief.
Het is nu een week geleden dat manou in onze klas kwam, als manou iets zei tegen Milou was er altijd wel iemand om haar als het ware te beschermen. Ook heeft ze Lisa, Dave en Jake al verlaten, ze gaat nu om met de drie sletten van de school. Noa, Sarah en Fleur, bah. "Zullen we naar een feestje gaan?" Vraag ik aan Milou, ik weet dat ze het niet zo heeft met de feestjes. Maar het lijkt me wel gezellig met haar, "hmm oke" mompelt Milou. "Als je bij me blijft" glimlacht Milou lief, "tuurlijk" lief trek ik haar in een knuffel. Zachtjes druk ik mijn lippen op haar wang, als ik Milou los laat is ze rood aan gelopen, schattig. "Ik bel Stef, Jannes, Niels en Max" zeg ik en loop even weg. Na een paar minuten loop ik de woonkamer weer in, Milou zit in elkaar gedoken op de bank. "Ze komen er aan" zeg ik zachtjes, langzaam kijkt Milou mijn kant op. Haar ogen zijn rood van het huilen en de tranen staan in haar ogen. "Mil" mompel ik zachtjes en snel naar haar toe. Ik trek haar dicht tegen me aan, "wat is er Mil" zeg ik zachtjes. "P-Papa is d-dood" snikt ze, mijn ogen worden groot, snel trek ik Milou steviger tegen me aan.
Milou perspectief.
"Ga je mee naar een feestje?" Ian kijkt me lief aan, ik slaak een diepe zucht, ik heb hier dus echt geen zin in. "Hmm oke" mompel ik, blij kijkt Ian me aan, Ian houd van feestjes. Ik daar in tegen vind het echt verschrikkelijk, "ik bel Stef, Jannes, Niels en Max" zegt Ian en loopt naaf boven. Gelijk daarna trilt mijn telefoon, snel open ik hem. "Mama" staat er in beeld, snel neem ik op. Fijn dat zij ook nog iets van zich laat horen. "Hee lieverd" zegt ze zachtjes, haar stem trilt, dat is altijd zo als ze gehuild heeft. "Wat is er mam" mompel ik, "papa is aangereden" zegt ze zacht. Gelijk staan mijn ogen vol tranen, papa is dood. Huilend hang ik op, als ik Ian van de trap af hoor rennen duik ik in elkaar. Hij mag name niet zo zien, niet nog een keer. "Mil" mompelt Ian zachtjes, langzaam kijk ik op. Als Ian mijn betraande gezicht ziet loopt hij snel op me af en trek me dicht tegen zich aan. "Wat is er gebeurd?" Vraagt Ian zacht, ik kijk hem diep in zijn ogen aan. "P-papa is d-dood" tranen stromen over mijn wangen, Ian lijkt te schrikken waarna hij me snel weer omhelst.
Flashback.
"Papa kan je me helpen met wiskunde?" Vraag ik voorzichtig. Pap heeft nooit tijd meer voor me sinds hij een relatie heeft met Sandra. Die bitch, denkt ze even mijn vader af te pakken. Mensen vragen zich af waarom ik toch heel veel om mijn vader geef, dat zal ik even uitleggen. Vroeger toen ik een jaar of vijf was zijn er wat dingen gebeurd tussen mij en de toenmalige vriend van mijn moeder. Ik trok in bij mijn vader en hij deed alles voor me. Maar nu hij Sandra heeft ben ik liever bij mijn moeder, tussen haar en haar vriend van toen is het nu al uit. "Nee, ik ga zo met Sandra uit eten" mompelt hij, "maak ook een tijd voor mij vrij" sis ik. Boos kijkt hij me aan, "ik deed alles voor je" zegt hij zacht. Ja je hebt het goed, DEED.
Ik hou van mijn vader, wat hij ook deed. Het blijft mijn vader, voor altijd.
