Milou perspectief.
Glimlachend stap ik op de fiets, vanmiddag was echt heel gezellig. Lisa heeft hun verkeerd voorgesteld, ze zijn super aardig. Vooral Stefania, waar ik al hele goede vriendinnen mee ben. "Mil wacht" wordt er achter me geroepen, Ian. Ik begin langzamer de trappen, hijgend komt Ian naast me fietsen, "je hebt me voorschut gezet" geïrriteerd haal ik mijn schouders op. "Jij zette mij ook voor schut, doeg" mompel ik en sla rechtsaf. Ian slaat ook rechtsaf, ik geef hem een geïrriteerde blik, kan die gast nooit oprotten? "Milou" zucht Ian als ik de oprit op rij, "Ian, ga een slet zoenen. Mij niet bellen" mompel ik en loop met mijn fiets in de hand de garage in. Hard hoor ik een fiets op de grond vallen waarna er voetstappen in de garage luiden. Lachend duwt Ian me tegen de muur, "ik laat me niet afwijzen door jou" fluistert hij in mijn oor. Tintelingen schieten door mijn lichaam, no way dat ik verliefd wordt op deze gast. Geschrokken duw ik Ian weg, grijnzend kijkt hij me aan, "Ian tyf op" sis ik. Met een harde klap gaat de deur open, mijn moeder staat met tranen in haar ogen in de deur opening. "Oh hey Ian" mompelt ze en veegt haar tranen weg, "Mil ik ben komende tijd even weg, jij blijft hier met Daan" ze onderdrukt een kleine glimlach en loopt de garage uit. Ian kijkt me geschrokken aan, met Ian achter me aan loop ik het huis in. Meestal durf ik geen grote mond te hebben, al helemaal niet tegen Daan. Maar Ian is er bij, als hij er bij is doet Daan me niks. Hier blijven met Daan ga ik niet doen, dan slaap ik nog liever in een doos onder de brug. "Wat is er gebeurd met mama" sis ik, fronsend kijkt Daan op, "niks bijzonders" grijnst hij. "Is dat je vriendje?" Wild schud ik mijn hoofd, "oprotten dan" sist Daan tegen Ian. Had ik al gezegd dat Daan er uit ziet als een zestig jarige en een vreselijke pedofiel is? Nee? Noh dan weet je het nu. Als Ian weg wil lopen trek ik hem aan zijn trui terug, wat een vragende blik van Ian oplevert. "Ik wil dat je blijft" fluister ik, glimlachend knik Ian. "Daan, ik ga niet hier met jou zijn" sis ik, grijnzend kijkt Daan me aan, "je bent minderjarig dus je moet" vies kijkt hij me aan. "Ik heb nog een vader in Apeldoorn" mompel ik, "daar ga je niet heen" sist Daan. Eigenwijs praat ik hem na, nou ja eigenwijs? Hij heeft geen verband met mij, alleen met mijn moeder. Wat hem dus niet de baas over mij maakt. "Luister, ik mag zelf bepalen wanneer ik naar mijn vader ga, ik ben niet afhankelijk van jou" sis ik. Niet veel later voel ik een vuist tegen mijn voorhoofd, "Ian" krijs ik. Met alle kracht die Ian heeft houd hij Daan tegen, waarna hij seint dat ik weg moet rennen. Snel ren ik weg, achter me hoor ik luid geschreeuw, waarna ik wordt ingehaald door Ian. Hij heeft een dik oog en een bloedneus, tranen springen in mijn ogen. "Ian" huil ik, snel sluit Ian me op in zijn armen. "Je gaat daar niet meer heen" zegt Ian, zijn stem trilt een beetje, snel knik ik. Ik wil daar niet meer heen, "ik ga maar mijn vader in Apeldoorn" snel schud Ian zijn hoofd. "Ik wil niet dat je weg gaat."
