Milou perspectief.
Zuchtend pak ik mijn tas in, vandaag is het weer tijd om naar 'huis' te gaan. Ik heb drie nachten bij Stef geslapen, ook Ian en Jannes zijn nog langs geweest. Ian wilde de hele tijd praten maar ik heb echt geen zin in die gozer. "Dankjewel voor alles Stef" glimlach ik en stap de deur uit, mijn fiets staat nog bij het huis waar het feestje was. Langzaam slenter ik door de straten van Amsterdam, als ik de oprit op loop staan er twee auto's. De auto van Daan en de auto van mijn moeder, ik steek de huissleutel in het slot en draai 'm open. Zachtjes stap ik het huis in, de geur van Daan dringt mijn neus binnen, gatverdamme. "Waar is mama" vraag ik gelijk, Daan schrikt op. "Boodschappen doen" hij komt lachend dichterbij, ik trekt een vies gezicht wanneer ik zijn adem ruik. Hij legt zijn hand op mijn schouder en glijd langzaam naar beneden. Bij mijn heupen stopt hij en knijpt er zacht in, versteend blijf ik staan. Wat gebeurd er? Zodra Daan dichterbij komt duw ik hem naar achteren, grijnzend komt hij weer dichterbij. Als hij met zijn hoofd naar mijn nek wil gaan geef ik heb een klap tegen zijn wang. Geschrokken deinst Daan achteruit, "slet" sist hij. Geschrokken ren ik het huis uit, achter me hoor ik Daan luid schreeuwen. Een ding wat ik wel weet is dat ik daar nooit meer heen ga. Ik ren de lange straten van Amsterdam weer door, tot ik bij het Vondel park kom. Hijgend ga ik zitten op een bankje, ik kan daar nooit meer heen. Daan is een griezel. Zachtjes begin ik te snikken, ik heb eigenlijk geen idee waarom, maar er gebeurd zo veel. Mijn gedachtes dwalen af naar Noah, wat had ik hem graag bij me gewild nu.
Flashback.
"Kom hier" glimlacht Noah lief en opent zijn armen. Snel kruip ik in zij armen, Noah slaat zijn armen om me heen en wrijft over mijn rug. Langzaam glijd een traan over mijn wang, lief veegt Noah hem weg. "Wat is er?" Vraagt hij lief, "niks" glimlach ik. "Wel" "niet" "wel" "oke jij wint" "ik win altijd" zegt hij trots. "Ik vind het gewoon zo fijn dat ik jou heb, alle jongens zijn tegen wordig players" Noah knikt lief. "Achter elke player zit ook iemand, mensen verdienen tweede kansen" lief drukt hij een kusje op mijn haren. "Als ik er niet meer ben wil ik dat je gelukkig bent" zegt Noah opeens, "maar jij gaat niet dood" Noah grinnikt zacht. "Je weet maar nooit" bij de gedachte alleen al, dan zou ik mee gaan met hem, zonder hem kan ik niet leven. "Als jij dood gaat ga ik met je mee" zeg ik beslist, Noah kijkt me geschrokken aan en schud zijn hoofd. "Nee" zegt hij zacht, "als ik dood ben vind dan een nieuw iemand, vaak is degene waar je eerst ruzie enzo mee hebt de ware voor je. Net als bij ons"
