Siyah Dünyam

🍁Bölüm~9🍁

                       

                             

🍁

Yağız evden gittikten sonra atölyeyi toparlayıp bende evden çıktım. Ali çağırmıştı hem zaten çağırmasada benim gitmem lazımdı bugün olanları ona anlatmam gerekiyordu. Belki, belkide Ali Edizi ikna edebilirdi abisi sonuçta dinlerdi offff kimi kandırıyorsun Sena! Edizle aramdaki farklardan biriyde buydu ben önce emin olurdum daha sonra karar verirdim evet bende verdiğim kararı asla değiştirmezdim ama Ediz öyle değildi işte körü körüne devam ederdi sormadan anlamadan.....

Eğer ben Edizi de koruyamazsam ona birşey olursa yemin ederimki birdaha kendimi asla affetmezdim. Ben annemi ve kardeşimi koruyamadım şimdi de biri daha zarar görür ben onu koruyamazsam bunu kaldıramazdım o kadar da güçlü birisi değildim. Ben yaşarken sevdiğim birine daha zarar gelirse ölürüm yaşayamazdım.....

Bi kitapta okumuştum ' Bu dünyadaki en büyük korkuymuş meğer sevdiğini kaybetme korkusu. Çığlık atmaya çalışıp da sesini bile çıkaramadığın bir kabus sanki' nede güzel anlatılmıştı. Ben hiç bir şeyden korkmazdım! Sadece tek bir şeyden korkardım, sevdiğime zarar gelmesi. Annemi ve kardeşimi koruyamadım çünkü o zaman gücüm yoktu küçüktüm. Ama şimdi öyle değilim bedenen de aklen de güçlüydüm artık ve ben güçlü olmama rağmen Edizi korumak zorundaydım! Benden nefret edecekse de etsin, sileceksede silsin zarar görmesinde umrumda değildi.

Arabayı hastahanenin altında olan otoparka park edip asansöre binip Alinin olduğu kata basıp yukarı çıktım. Hızlı bir şekilde yürüyüp Alinin kapısını tıklayıp içeri girdim. "Selam" diyip herzamanki yerime oturdum o kadar sık geliyordum ki hastahaneye her yeri sahiplenir olmuştum artık. "Hoş geldin Sena" Ali elindeki dosyaları kenara koyup bana baktı elini kenetleyip masanın üzerine koydu. Benimle birşeyler konuşacağı çok belli oluyordu "ne söyleyeceksin Ali?" Aliye baktığımda benim gözlerime bakamadığını gördüm. Ne söyleyecekse onun için kolay olmadığı bariz belliydi. "Sena lafı uzatmak istemiyorum bilmiyorum sende sevmiyorsun ama söyleceğim şey hiç de kolay birşey değil" Ali derin bir nefes verip anlatmaya başladı.
"Bak Sena bildiğin gibi fazla zamanımız yok hatta fazlasıyla vakit bile kaybettik! Önümüzde iki seçenek var ya hemen ameliyat olup bu hastalıktan tamamen kurtulma şansın var yada uzun süreli bir tedavi süreci var önümüzde" Alinin sözünü kesip "ve bende tedavi olmak istediğimi söyledim" Ali başını başka tarafa çevirip tekrar bana baktı.

"Lütfen sözümü kesme ve beni dinle. Uygulayacağımız tedavi öyle basit bir tedavi değil! İlk önce dozu düşük ilaçlar ve iğnelerden başlayacağız, düşük doz dediğim dahi çok ağır ilaçlar. Zamanla bunların dozu artacak hatta belki iğneler damarlarını dahi yakabilir. Tedavinin en büyük riski ise an.....anne olma hakkını kaybedebilirsin"

Nasıl yani ben şimdi anne olamayacak mıydım? İlk defa hamile olduğumu öğrendiğimde, mutluluk, endişe ve korkuyu trajikomik bir şekilde aynı anda yaşayıp, doktora gittiğimde bebeğimin karnımda oluşumunu ilk defa gördüğümde ve kalp atışlarını duyduğumda sevinçten ağlamayacak mıydım? Karnımda hareket edişini hissetmeyecek, onu kucağıma almak için günleri saymayacak mıydım? Bir kadın için en zor anlardan biriydi anne olmayacağını öğrenmek ne yapacaktım peki ben anne olmayı reddedecek miydim ' zaten tedavi de bir zamana kadar seni ayakta tutmayacak mı? Zamanın kısıtlı zaten bırak o zamanda sevdiklerin ile zaman geçir' haklısın zaten zamanım çok az kalmıştı bu sürede neyse zaten kararım belliydi benim.

"Senin için ne kadar zorsa inan benim içinde öyle biz hep beraber bunun hayalini kurmaz mıydık hep? Sen Ayaza bizimkilere anneden daha fazla oldun. Sana bakıp hep Sena sen çok iyi bir anne olacaksın  derdim. İlaçları kullanıldıktan sonra anne olma hakkını kaybedeceksin."