Under An Amethyst Sky

18

TW: Read at your own risk.

Nang makarating kaming ni Apollo sa Athens ay agad na nagbigay galang ang mga tauhan sa amin. Ngunit ako ay nagdere-deretso lang ang pasok dahil sa pag-aalala ko sa aking ama. Nakasunod sa akin si Apollo hanggang sa makapunta kami sa palapag upang tumungo sa silid ng aking ama. Samu't saring boses ang aking naririnig dahil sa pagbati ng mga tauhan namin ngunit hindi ko 'man lang sila magawang sagutin pabalik.

"Hindi mo kailangan magmadali, Amethyst," ani ni Apollo sa aming sariling lenggwahe.

"Kailangan, Apollo. Bagama't hindi ako mapapalagay hanggang hindi ko nakikita ang ama ko na sa maayos na kalagayan," seryoso ko rin sagot sa aming lenggwahe.

Hindi kami maaari gumamit ni Apollo sa nakasanayan niyang lenggwahe na tagalog dahil nandito kami ngayon sa Athens. Dahil hindi kami maiintindihan ng mga tao sa paligid namin kung gagamitin namin ang salitang tagalog dito.

"Parakaló, irémise, Améthysto," pagpapakalma ni Apollo sa akin.

Paano kumalma sa sobrang kaba na nararamdaman ko ngayon, Apollo?

"Megaleiótate," agad kong tawag nang pagbuksan ako ng pintuan.

Pero agad din akong napatakip ng bibig at parang naluluha dahil sa nadatnan ko sa kwarto ng aking ama. Ramdam ko ang presensya ni Apollo pero alam kong pati siya ay nawalan ng imik. Napatingin sa akin ang mommy ko na hulaan habang nakasapo din ang kamay sa bibig niya.

"Dad," mahinang bigkas ko at dahan-dahan na lumapit.

Nanatili ang mata ko sa aking ama na wala ng malay. Nakatayo na lang ang doctor sa gilid na parang hindi na niya kayang gamutin ang aking ama.

"What are you all just standing there for?!" I screamed, my voice cracking with fear. "My father needs you! He needs your help! Why aren't you doing anything? He's dying!"

"Amethyst, kumalma ka," akbay sa akin ni Apollo ngunit hindi ko siya nagawang sagutin.

"Syngnómi, prinkípissa Améthystos," paghingi ng tawad ng doctor sa akin. "We did everything within our power, every procedure, every medication, every possible intervention, to save the king's life. But despite our best efforts, his heart stopped beating, and his breath ceased. We are deeply sorry for your loss."

"Den eínai nekros!" sigaw ng aking ina na sinasabing hindi pa patay ang aking ama.

Doon na ako naluha ng sobra dahil sa narinig ko mula sa doctor. Nakatingin pa rin ako sa aking ama na wala ng buhay ngunit mabilis akong lumapit at tinulak ang doctor.

"CPR!" ani ko at parang nagdadalawang isip pa ang nurse dahil sa utos ko. "I'm a doctor! If you don't give me what my father needs, I swear I'll bury you myself!"

"Your Highness, listen carefully. We will not allow you to touch your father's body. We've done everything we could. His body has failed him. There's nothing more you can do," sagot pa ng isang doctor sa akin na ikinalumo ko.

"He's not dead," iling na sabi ko upang hawakan ako ni Apollo sa aking balikat.

"I'm so sorry, cous."

"Dad, please, wake up? Wake up," ani ko at yinakap ang kanyang katawan. "I need you, Dad, we need you. Please, wake up. I can't lose you."

"My daughter," tawag ni mommy sa akin at ramdam kong hinawakan niya ako sa balikat. "Pasensya na kung hindi ko sinabi sa iyo na may nararamdamang sakit ang ama mo."