Tears In Heaven

Chapter 32

Chapter 32

Shellene Aileen Perez

Nagising ako sa pamilyar na amoy at amoy ng hospital ito.

Mabilis na nag sink in sa akin ang mga huling alaala ko bago ako nawalan ng malay.

Mabilis akong umupo at nagulat ako nang sumigaw si Niko.

"Can't you do it slowly?!" Sigaw nito sa akin.

Nanlaki naman ang mata ko sa inasta niya. Pakiramdam ko para akong tuta na pinagalitan dahil sa ginawa niya.

Mabilis na tumaas ang kilay ko sa kanya.

"Who gave you the rights to shout at me?" Tanong ko sa kanya na may pagmamaldita.

Tumayo ito at inilagay ang dalawa nitong kamay sa pareho nitong bewang.

"Hindi ka na bata, Shellene. Kailan ka ba matututo na ingatan ang sarili mo?" Sabi nito sa akin.

Mas nagulat pa ako sa sinabi nito dahil wala man lang Ate o anong galang ang sinabi nito.

"Abaa---" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil itinaas nito ang kamay nito na simbolo na tumigil ako sa pagsasalita.

"You almost lost your child again." Sabi nito sa akin.

Wala akong nakikitang expression sa mukha nito pero nakikita ko na may pinapakitang sakit at lungkot ang mata nito.

"I'm sorry if we didn't noticed that you need help. We are so busy with the baby and we can't hear your voice asking for rescue. Kung hindi pa dumating si Christopher, kung hindi pa dumating ang tatay ng anak mo baka bumalik ka ulit sa dating miserable dahil nawalan ka na naman ng anak." Sabi nito.

Naiintindihan ko ang gustong sabihin ni Niko at hindi ko naman sila sinisisi sa nangyari.

But the fact that I almost lost my child again, I don't know what to think again.

May biglang pumasok kaya napatigil kami ni Niko. Pumasok ang isang doctor at ang sa likod nito ay ang lalaking mahal na mahal ko, ang tatay ng anak ko.

"It's good that you are now awake. Alam mo naman siguro ang kondisyon mo ngayon, Ms. Perez?" Sabi ng doctor.

Tumango ako sa sinabi nito. Nagulat naman ako nang may nagsalita sa likuran nito.

"Soon to be Mrs. Vios, Doc." Sabi nito.

I don't know but I just feel the faster beating of my heart because of what he said.

1 second nakalimutan kong muntik na mawala ang anak ko.

"The baby is not that strong, you almost have a miscarriage. Good to know that they bring you here on time. If not, you may lost that angel." Sabi nito sa akin.

I am feeling the pain again, the pain of the past and the pain of the present.

Hindi ko na yata kakayanin kapag sa pangalawang pagkakataon ay mawawalan na naman ako ulit.

May binigay ito sa aking mga papel.

"This is your vitamins - - -"

Marami pa itong sinabi sa akin at mga paalala. Tinuon ko ang buong attention ko sa sinasabi ng Doctor dahil matutulungan ako nito nang sobrang laki para ma-ingatan ko ang anak ko.

Hindi rin nag tagal ay nag paalam na ito. Sumunod naman si Niko sa Doctor para kausapin ito.

As far as I know, nag i-inarte na naman si Niko para maiwan ako kasama si Christopher.

Lumapit naman sa akin si Christopher at niyakap ako nito nang sobrang higpit.

"I'm scared that I might lose you again, the both of you." Sabi nito.

Hindi ko maintindihan pero bakit nasasaktan ako sa paraan nang pagsabi nito sa akin.

"Thank you for saving me, us." Sabi ko sa kanya.

Humiwalay ito sa pagkakayakap at humarap sa akin. Umupo ito sa gilid ng hospital bed at hinawakan ang dalawa kong kamay.

"You need to come with me. I need to take care of you." Sabi nito sa akin.

Gusto ko na sanang pumayag pero naisip ko bigla si Lea.

"No. I'm sorry." Sabi ko.

Nakita kong nasaktan siya sa sinabi ko pero hindi ko kayang ilapit pa ang sarili ko sa babaeng 'yon.

Hindi ako sigurado kung puro ba ang intensyon niya sa akin at sa baby ko.

"Mahal ko, dinadala mo ang anak natin. Kailangan kitang alagaan para hindi maulit ang dati." Sabi nito sa akin.

Umiling ako sa sinabi niya.

"Hindi ko kayang kasama ka habang meron si Lea." Sabi ko sa kanya.

Nakita ko ang pag bagsak nang parehong balikat niya sa sinabi ko.

"And this is about Lea again." Sabi nito.

He is giving Lea the benefit of the doubt and yet he didn't see Lea's actions towards him.

"I already told you, Christopher. Hindi ka naman naniniwala sa akin." Sabi ko sa kanya.

Tumayo ito at isinuklay ang dalawang kamay niya sa buhok nito na parang sa paraang 'yon ay mawawala ang frustration na nararamdaman niya.

"Lea can't do that, she's my best friend, Shellene. Paano magagawa ng kaibigan ko sayo 'yon?" Sabi nito sa akin.

Nasasaktan ako na ganito na lang niya kung ipagtanggol si Lea.

"Don't come near me, lalo na kapag napatunayan kong may kinalaman siya sa nangyari sa anak ko." Sabi ko sa kanya.

Tinignan ako nito na para bang hindi niya na alam kung ano ang gagawin niya. He's so occupied.

"Okay, para matahimik ka, I will check the CCTV in Paris. Kung wala akong nahanap sa CCTV footage na 'yon, you would come with me with or without Lea." Sabi nito sa akin.

Tumango ako, in that way makikita ko kung may kinalaman ba talaga siya. I need to know the truth and I need justice if what I am thinking right now is true.

"Knowing Lea, she can't do that." Sabi nito.

Pinagsaklop ko ang dalawa kong kamay at tinignan ko ito.

"She can't do that to you. But to me, she can." Sagot ko.

Natahimik si Christopher sa sinabi ko at hindi na ito muling nagsalita at naupo na lang sa couch na nandoon.

Alam kong napapaisip na siya ngayon sa sinabi ko dahil kilala niya si Lea.

Lea is not that kind and not that good. She's always bitch at no'ng magkasama kami sa Paris ay hindi kami magkasundo.

We always had a battle.

But if she really did it, I will make sure that she can't see the Paris again.

---

-JustForeenJeo