Prologue

1.8K 32 0
                                    

-Before I'm going to start this, I need respect, badly. Kung ayaw niyong basahin, just leave immediately at huwag nang mag comment, it won't change the flow of the story. Gracias!

---

I was there for him for how many years. I thought what we feel are mutual.

I love him and he loves me back. But is that even real?

I am captivated by his charming smiles, laughs and stares that made my stomach stumbled with butterflies.

Everything that I thought was just nothing.

Because the perfect guy that I knew before was the guy that would tear me up too.

Like, I'm living with my heart that turns into two.

I was stuck between choosing.

My reputation or my heart?

---

"Till when you will hide my child, Christopher? Do I need to be look miserable to you so that I can have even just a glimpse of him?" Tears are now slowly flowing in my eyes.

Hawak-hawak ang dibdib kong nananakit habang nakatingin sa lalaking tinuring kong mundo at naging Tatay ng anak ko.

"How many times do I have to tell you that I don't have our child, Shellene? Wala sa akin ang anak natin!" Sabi nito.

Malakas ang kutob kong may alam si Christopher. He was the one who knows when and where I did my labor. Alam kong alam niya kung nasaan ang anak namin pero bakot ayaw niyang sabihin?

"Tiniis ko ang ilang taon na hanapin ka at siya kasi umaasa ako, umaasa ako na isang araw 'yong pinapangarap kong pamilya, mabubuo mismo sa harapan ko."

Patuloy pa rin sa pagragasa ang mga luha sa mata ko habang ninanamnam ang sakit na dala-dala ko ngayon.

"Sobrang hirap para sa isang ina ang hindi man lang alam kung buhay o patay na ba ang anak niya. Ayokong manghula kasi dalawa lang naman ang kalalabasan niyan, magiging masaya ako o mamamatay akong kasunod niya."

Sinubukan niyang hawakan ang kamay ko at hinayaan ko siyang gawin 'yon. No one in this world I can share my pain with but only God knows it.

"Ilang taon na rin akong nangungulila sa anak natin, Shellene. But I can't bring him back, I just can't."

Umiiling akong nakatingin sa kanya at hindi ako makapaniwala sa sinasabi niya.

"Walang magulang ang kayang mabuhay sa mundong ito kapag nawalan ng anak."

---

-JustForeenJeo

Tears In HeavenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon