Tears In Heaven

Chapter 30

Chapter 30

I immediately go to Niko to asked him to go home because I'm already tired. Bago pa man ako makapagsalita ay umiling na ito sa akin.

"You don't have any accompany with you so I suggest to stay here and wait for August to come back home." Sabi nito na walang alinlangan.

Sobrang kulit nitong si Niko kaya kahit anong dahilan at pagpapalayas ang gawin ko ay hindi uubra sa kutong lupa na ito.

"Uuwi si August at kakatawag ko lang sa kanya. Pwede ka na umuwi." Sabi ko pero umiling lang ito.

"I'll wait for him, if he's here then I'm good to go." Sabi nito sa akin at nag dive na sa swimming pool.

Mukhang wala na akong magagawa dahil wala na talagang balak na mag patalo pa si Niko sa akin.

I immediately call August. Sumagot naman ito agad.

"Where are you?" Tanong ko sa kanya.

Naririnig ko ang busina sa kabilang linya kaya hula kong papunta na ito rito.

"Malapit na ako, few blocks from our home." Sabi nito.

Nawala rin agad ito sa linya kaya nag lakad na ako papuntang gate para doon siya hintayin.

Nararamdaman ko na ang lamig sa mga braso ko pero hindi ko kayang iwan ang kapatid ko kung kailan wala siyang ibang malalapitan.

Nakita ko agad ang kotse niya kaya itinaas ko ang kamay ko para makita niya ako.

Nagparada ito sa gilid ng bahay kaya mabilis akong pumunta sa kanya. Lumabas naman ito na may bitbit na isang basket at nandoon ang bata na natutulog.

Niyakap ko siya ng mahigpit para maramdaman niyang nandito ako para sa kanya.

"Everything will be okay. I assure you that." Sabi ko sa kanya.

Isang malalim na hininga lang ang narinig ko sa kanya. I can feel the struggle in his face. Gusto ko marinig ang kwento kung bakit na punta sa ganitong buhay ang kapatid ko. But then, we need to take care of the baby first.

Bitbit ni August ang basket at ingat na ingat ito dahil natutulog ang bata doon. Tinignan ko naman ang sa harapan namin at nandoon si Niko na naka-krus ang mga kamay habang nakatingin kay August at sa basket na dala nito.

Huminto kami sa harapan nito pero wala akong nakikita na kung anong reaction sa mata nito. Nakatitig lang siya sa batang nasa basket.

"Niko." Tawag ko sa kanya pero itinaas lang nito ang kamay sa mukha ko na senyales na tumahimik ako.

Mas nagulat ako sa ginawa niya nang kunin niya ito sa basket na bitbit ni August. A-alma sana si August pero wala na itong nagawa nang hawak-hawak na ito ni Niko.

"He's so cute." Sabi nito.

I can see sparks in his eyes. I can see the happiness.

Natutuwa ito habang pinagmamasdan ang bata na nasa mga braso niya ngayon at natutulog.

"I am wishing that maybe someday. God will give me a child like this." Out of nowhere nitong sabi pero bigla akong nagulat ng ibigay nito sa akin ang bata.

"Kung anu-ano na lang pumapasok sa utak ko dahil sa lamig dito sa labas. Pumasok na nga tayo sa loob." Sabi nito.

Nauna itong nag lakad sa amin kaya napaisip ako sa nakikita ko sa mga galaw ni, Niko. He wants to have a baby and he keep on wishing about it?

The sparks in his eyes, the happiness. Lagi ko itong nakikita sa tuwing kaharap niya ang mga bata.

Gusto na ba ni Niko maging tatay?

Pumasok na kami ni August at alalay na alalay ito sa akin.

Nag-usap kami na magpahinga na ngayong gabi at bukas na namin aayusin ang mga gamit ng bata dahil kailangan ko na rin magpahinga dahil sa batang meron ako sa loob ng tiyan ko.

I am planning to see a Doctor para na rin sa safetiness ng anak ko. I don't want to have another stillborn.

Dahil hanggang ngayon ay parang hindi ko pa rik matanggap ang nangyari sa anak ko. I need to know about how it happened?

Because I did everything so that my baby would come out good and better. Have a complete body parts and to be healthy.

Hindi ko alam kung bakit wala ng buhay ang anak ko bago ko pa man siya na ilabas.

I can't also accept the fact that the father of my child hid it from me.

I understand his reasons but that doesn't justify the fact that he hid the truth from me.

Inayos ko ang hihigaan ng baby at ni August. Nagsabi na rin ako sa mga kanya ng mga hindi at dapat niyang gawin kapag katabi niya ang bata.

He should change his prioties right now because he is now a father and not a single anymore.

Specifically, you're taken by your child and not to the other woman.

Tinignan ko ang bata na natutulog sa kama ni August. I feel bad for my nephew.

Hindi niya deserve ang ganitong pamilya. His Mom left them and nowhere to be found right now and his Dad is not ready for this kind of responsibility.

"I promised you little one, I will always look after you. I will always be." I whispered.

As I left the room, I remind August again. Hindi pa nag s-sink in ang nangyayari sa kanya at nakikita ko 'yon sa mata niya.

Dito na rin natulog si Niko dahil makiki-chismis pa raw siya sa mga nangyayari sa buhay ni August ngayon.

But little did he know that I know him before he know me. Alam ko na concern si Niko sa nangyayari kay August at lagi naman talagang ganyan si Niko.

Kung sino man sa mga pinsan namin ang may problema ay laging nasa gilid lang si Niko.

He will help in a way that you wouldn't recognize that he was concern about you.

That what makes us love him even more despite of the attitude and behavior that he was giving us.

The blood of him is in our bloods. It runs in us.

I am praying that what he desires may come to his life in God's plan. I'm praying for his real happiness.

---

-JustForeenJeo