Güzel Kızım / texting

/41/ Final

Duru'nun Günlüğü ;

Ben geldim günlük, günler, haftalar hatta aylar sonra ben geldim. Merak etme bu sefer kötü cümlelerle, kötü kelimelerle doldurmayacağım son sayfanı. Bu sefer bu son sayfan çiçekler açıcak, söz veriyorum.

Hani demiştim ya sana bir gün gelip burayı güzel anılarla dolduracağım diye o gün bugün sanırım günlük ne dersin ?

Bu yılın başında oldu her şey, doğum günümde bir bilinmeyenin mesajıyla başladı tüm güzel şeyler. Ne yazıyordu mesajda ?

"Bir kadını sevdim"

"Eğer ağlarsanız belli olmasın diye yağmurlar yağdırabilen bir kadını"

"O kadar güzel ki"

"Sadece gözleriyle bile sizi anlamlı kılabilen bir kadını sevdim"

"İyi ki doğdun ay"

"İyi ki doğdun güzel kızım"

"En tatlı sızım"

Meğer o gün benim en güzel hediyem bu mesajlarmış da benim haberim yokmuş.

Umut, bir kaç ay öncesinde buraya söverek anlattığım çocuğu şimdi aşkla anlatıyorum. Hayat ne kadar garipti öyle. Peki pişman mıydım ? Umut'tan, onu sevmekten pişman mıydım ? Hayır, değildim. Eğer o gece o parkta ona şans vermeseydim pişman olurdum. Umut işte hayatımda ki en güzel hediye.

Bu 1 yıl içersinde onla öyle güzel anılar biriktirmiştim ki, şarkılar söyledik, gecenin köründe evden kaçıp parkta çocuklar gibi eğlendik, benle ufaklık diye dalga geçmesi ve benim onu her seferinde ufaklık dediği için azarlamam, oysa şimdi ufaklık demesi beni öyle mutlu ediyordu ki...
Onunla öğrendim sevmeyi, onunla öğrendim kıskançlığı, ve ben babamdan sonra ilk defa bir erkek için ağladım ve ben babamdan sonra ilk defa bir erkeği kaybetme korkusuyla yanıp tutuşuyorum. Bende yarattığı enkaz o kadar derin ki, çıkmam için bir sürü yol var ama ben o enkazdan çıkmamak için elimden geleni yapıyorum.

Bu 1 yıl içersinde güzel olan tek şey Umut değil tabiki, Nehir, İnci, Efe, Yalın ve gene hayatıma Umut sayesinde giren Nil ve Atakan. Ah, gerçi Atakan' ı zaten uzun süredir tanıyordum.
Bu 7 kişiyle hayatım tamamlanıyordu işte. Çok şey öğrenmiştik ve bir çok kez hayattan ders çıkarmıştık. İnsan babasına bile güvenmemeliydi mesela, ya da anlayıp dinlemeden birbirini kırmamalıydılar, ama şimdi düşününce o kadar kötü olaylara değmiş miydik ? Değmiştik ya. Eğer onları yaşamasaydık şu an bu kadar mutlu olmazdık bence. Sevdiğim adam, sevdiğim insanlar, annem herkes yanımdaydı ve benim mutlu olmamam için tek bi sebep bile yoktu. Bencil biri olmamıştım hiç bir zaman, hep elimdekilerin kıymetini kaybetmemeye çalışırdım, çalışıyordum da.

İkizim, Yalın. O olmasa sanırım bu hayattan gram zevk almazdım, düşünsenize sizle aynı düşünceye, aynı kafa yapısına sahip kardeş, kız olsaydı bu kadar mutlu olur muydum ? Sanırım olmazdım. Yalın, yeri geldiğinde bana abilik yapan yeri geldiğinde ise babam gibi davranmaya çalışan küçük ama dev kalpli insandı.

Buraya kadarmış günlük, hayatımı buraya komple anlatamasam da hayatımda ki tüm iyi ki' lerimi buraya anlatmaya çalıştım, işte benim hayatım bu insanlardan ibaret, ve ben bu insanlarla hiç sıkılmadan bir ömür boyu yaşayabilirdim, insan aşık olduğu adamdan sevdiği arkadaşlarından sıkılır mıydı ? Sıkılmazdı.