Sıranın altından simitle sütümü alıp yemeye başladım yine bay bilinmeyen bırakmıştı ve bunu hep yapıyordu hatta artık alışkanlık haline getirmişti ve ben onu gittikçe merak ediyordum. Belki çok yakınında belki çok uzağımda, belki tanıyorum belki tanımıyorum, belkilerle doluydu içim ama aklımda tek belki olmayan ve kesin bir şey vardı ki o çok özel seviyordu. Kalbinde bana bi ev kurmuş ve girmemi bekliyordu peki ben o eve girebilcek miydim ? İşte bunu hiç bilmiyordum.
"Günaydın" yanıma İnci'nin gelmesiyle bende bitirmiş olduğum sütümü sıraya bırakıp ona döndüm. Yüzü asık gibiydi ve bu pek alışık olduğum bir şey değildi kolay kolay asılmazdı etrafa hep gülücük saçan biriyken şu an dokunsam ağlıycak modda olması oldukça meraklanmama sebep oluyordu.
"Noldu sana ?"
İnci, dolu gözlerini bana çevirdiğinde ağlamamak için kendimi sıktım. Bu kız ne zaman ağlasa benim de ağlamamı sağlıyordu.
"Efe'yle tartıştık biraz"
Bu da pek alışık olduğum bir şey değildi aslında ama neyse.
"Efe ve kıskançlık krizleri"
Kafamı anladım anlamında sallarken şaşırmamıştım çünkü Efe gerçekten Yalın'dan sonra gördüğüm en kıskanç erkeklerden biriydi ve bazen sırf bu huyu yüzünden kalp kırıyordu.
"Duru, o benim için çok değerli ben onu çok seviyoeum kaybetmek istemiyorum ve çok korkuyorum kaybetmekten"
İnci ağlamaya başladığında bu kadar sulu göz olmama sövüp ona sarıldım aralarının en fazla bir saat sonra düzeliceğini ikimizde çok iyi biliyorduk ama İnci çok alıngan bi kızdı o aşkını kaybetmekten korkuyordu bu yüzden ağlıyordu ben ise İnci üzülüyor diye ağlıyordum.
"Sen niye ağlıyorsun aptal ?"
"Sen ağlıyorsun diye"
Sınıf teker teker dolarken bize bakıp mal la bunlar ya da sınıfta bir tane normal yok diye söylenip duruyolardı ama olsundu bizde böyleydik işte.
"Ben bi Yalın'ların sınıfına gidiyorum gelicek misin ?"
"Hayır, Efe hatasını anlayana kadar onu görmek istemiyorum."
Anlayışla kafamı sallayıp hemen karşı sınıfa gitmeye başladım zaten iki adımlık yerdi. Asıl amacım Yalın da değil Efe'yle konuşmaktı.
"Hoş geldin ufaklık"
Umut'a göz devirip sıraya oturduğumda arkada bomboş duvara bakan Efe'yi görmemle gene bi moralim düşmüştü o da üzülüyordu ve ben onları böyle görmek istemiyordum.
"Ağladın mı sen ?" Umut tedirgince bana bakarken onu ilk defa böyle düşünceli görüyordum bu çocuk cidden süprizlerle doluydu ve her gün beni biraz daha şaşırtıyordu.
"İnci ile biraz ağlaştık ya sorun yok"
Umut bakışlarını hızla benden çekip önüne döndüğünde tekrar gözlerimi devirip Efe'ye baktım ama Efe yoktu. Lan daha az önce burdaydı ne ara kaybolmuştu içine biraz sihirli annemle selena karışmış galiba.
"Yalın nerde ?"
"Kantindeydi" Umut'a kafamı sallayıp sıradan kalkarken ayağım sıranın demirine takıldığında düşüceğimi çoktan anlamıştım. Her yerde düşebilme potansiyeline sahiptim. Gözlerimi sımsıkı kapatıp soğuk zeminle karşılaşmayı beklerken aslında sıcacık ellerle karşılaştım.
Umut belimi sımsıkı sararken bu kadar yakın olmamız içimin ürpermesine sebep olmuştu. Kokusu buram buram burnuma dolarken aslında kokusu yabancı gelmemişti çünkü bu benim hayran olduğum adamın kokusuydu. Her gece baş ucumda ki fotoğrafını öptüğün adamın kokusuydu bu babamın kokusuydu. Gözlerim dolarken üstümden belimde ki ellerinden kurtulup sınıftan çıkmıştım. Neden böyleydi ? Neden ne zaman ondan kaçmak istesem o hep dibimde bitiyordu ? Telefonumu cebimden çıkarıp bilinmeyenden gelen mesajları kontrol ettim.
Bilinmeyen: Ağlama güzel kızım, sil o güzel mavilerini. Bir gün her şey çok güzel olucak inan bana :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
468 kişi bunu beğendi
durutekin: İyi ve güzel kadınlar hep ağlar.
Yorumları görüntüle.
umuttunç: Güzel değilsin ki durutekin: Dm kutumu mu atayım illa .d
