Satırların Arasında | Texting

20

Gecenin tam ortasında bir anda sıçrayarak uyandığımda etrafa bakındım. Kimse yoktu.

Korkuyla ayağa kalkarak ışığı yaktım. Herkes uyuyor olmalıydı.

Onun için uyanmıştım işte. Uğursuz yazar. Onun yüzünden uyuyamıyordum bile.

Masanın başında duran sürahiden bir bardak su kattığımda bakışlarım sürahinin yanında duran kitaba kaydı.

Onun kitabıydı. Kıkırdadım. İlk başlarda söylediği söz geldi aklıma. "Hadi ama kitaplarıma sarılarak yatıyorsun kesin." Tam olarak nasıl söylediğini bilmesem de buna benzer bir şeyler söylediğine emindim.

Gülerek kitabı elime aldığımda başlığa baktım. "Sonsuzluk Umutla Başlar Umutla Biter." Bir kitap için uzun bir başlıktı. Üstelik ne saçma bir başlıktı bu böyle. Ne anlatıyordu şimdi?

Tamama şımarıklık ve mızmızlık yapmayacağım. Oldukça iyi bir edebi dili vardı lakin en büyük sorun kurguydu.

En büyük sorun olmayan aşkı var gibi gösterip insanları kandırmasıydı.

Tam bu felaketin içine düştüğümde onun dediği gibi aşka kanmış ve en sonunda öylece kalakalmıştım.

Hayat bana en büyük darbesine yapmışken birde o aşk zırvalığının ihanetine uğramıştım.

Böyle yaşamak çok saçmaydı. O uğursuzun tekiydi.

Evet hiçbir şey onun suçu değildi ama aynı zamanda her şey onun suçuydu.

Artık uzun saçlarım yoktu. Bazen bütün günümü hastanede geçirirdim ve bu yine onun suçu değildi. Hatta bu onu umurunda bile olmamalıydı.

Zaten hiç görmediğim birine kızdığım nokta o değildi.

Dolaylı yoldan beni kandırmasıydı.

Öfkeyle elime telefonu alıp saat gecenin üçünde ona mesaj attım.

Geceninkanatları : Senden nefret ediyorum.

●

Merhaba. Sizi seviyorum. Size karakter hakkında biraz bilgi verip biraz bilgi vermemeye karar verdiğim çelişkili bir bölüm attım dhdhdbfhfh

Aşka inanıyor musunuz?

Profilimde diğer kitaplarıma bakmayı unutmayın. Özellikle 'Fotoğrafçı Kız'a bakın derim.💚💜💚