Satırların Arasında | Texting

26

Telefonu elime alıp derin bir iç çektim. Aptal. Benimle uğraşmak neymiş gösterecektim ona.

Uğursuz yazar. Sevgilim beni onun yüzünden terk etmişti. Evet evet kesin onun yüzünden terk etmişti.

Bir zamanlar -bu olan her şey olmadan önce- bir sevgilim vardı.

Onu çok severdim. O da beni severdi. En azından sevdiğini düşünüyordum.

Galiba sadece düşünceymiş. Neden düşünceler gerçek olmuyorduki?

Sevgilim olduğu zamanlar Yankı'nın da sevgilisi vardı. Hatta o kadar iyilerdiki insana aşka inandırıyor dudaklarını ısıttırıyorlardı.

Tüm sosyal medyayı ayağa kaldıran bir aşktı -daha doğrusu herkes aşk sanıyordu-

Magazin sayfaları şu şekilde bağırıyordu: Genç yazar ve sevgilisi...

Komik. Hem onun o aptal aşk kitaplarını okuyup hem onun o aptal sevgili şeysine inandım.

Sevgilimin yanında hep onlardan bahseden aşka inanan aptal kız gibi etrafta dolaşırdım.

Elimden kitaplarını asla düşürmez aşkla ilgili her kelimenin altını çizerdim.

Ama sonra... Ama sonra bütün sahtelikler ortaya çıktı.

O kara haberi aldığımda göz yaşlarıyla beni sevdiğini sanan adamın yanına gittim. Bana destek olur sandım.

O ise beni terk etti. Hayal kırıklığıyla ortada öylece kalakaldım.

Ve o gün öğrendimki Yankı da o gün kız arkadaşını terk etmiş.

Ve ben yine o an anladım. Kandırılmıştım. Aşk yoktu. O uğursuz yazar kelimeleriyle hem beni hem o kızı kandırmıştı.

Bütün hayal kırıklıkları domino taşı gibiydi. Biri devrilince hepsi devrildi.

Aptal erkekler. Erkeklerden nefret ediyorum. Dur! Babamda erkek. Taman lafımı geri alıyorum.

Babam hariç tüm erkeklerden nefret ediyorum.

Uğursuz yazar ve uğursuz XY kromozomlular.

●

Arkadaşlar bir şey itiraf edeceğim.
Ben bazen sizi stalklıyorum.👉👈