Satırların Arasında | Texting

32

Arkamdaki sıraya baktım. Bu sıra nereye kadar gidiyordu böyle?

Daha doğrusu kim bu kadar beceriksiz biri için bu kadar zahmete girerdi?

Tamam neden buradasın öyleyse diyebilirsiniz. Sizi anlarım lakin benim cevabım açık ve net.

Aslında net değil. Neden geldiğimi ben bile bilmiyorum. Farklı şehirlerdeyiz. O İstanbul'da ben ise başka bir şehirdeyim.

Ve bugün o benim bulunduğum şehirde imza günü yapıyor. Onu ilk defa canlı göreceğim anlayacağınız.

Önümde hala beş kişi vardı. Oyunculuk kariyeri araya girdiği için kitlesi epey bi artmıştı.

Ve işte! Son kişi daha gidip sıra bana geldiğinde kitabı uzatıp ona baktım.

Haklıydılar yakışıklıydı. Kahverengi dağınık saçları, ışıltıyla bakan güzel kahverengi gözleri ve gülüşü... Yakışıylıdı ve aynı zamanda yalancıydı.

"Kitabıma güzel bakmamışsın ufaklık." Dediğinde dehşetle gözlerine baktım. Ufaklık! Küçüğüm! Ne?

"Ufaklık?" dediğimde o kendine çeken gülüşüyle güldü.

"Sorun ne ufaklık? Ufaklık demem seni rahatsız mı etti? Peki demem ama ilk bunun hesabını ver." Gülümseyerek imzaladığı kitabı bana uzattığında öyleseni ufaklık dediğini anladım.

"Kardeşim yaptı." dediğimde tebbesüm etti. Benim kardeşim yoktu.

"Peki o zaman sizi affettim. Bu arada saç modeliniz güzelmiş." dediğinde yüzüm donuk bir hal aldı. Güzel değildim.

Kendimi gülmeye zorladım. Yapamadım. Hayattaki en kolay şeyi yapamadım. Dudak kenarlarımı yukarıya kaldıramadım.

"Teşekkür ederim." Donuk çıkan sesimle arkamdakine yer verip oradan uzaklaşmak için adım attım. Lakin o beni tekrar durdurdu.

"Bu arada adınız nedir?" Dediğinde yutkundum. O an ilk aklıma gelen ismi söyledim.

"Eylül. Neden sorsunuz?" dediğimde gülümsedi.

"Sadece sizi biri sandım. Afedersiniz." Dediğinde karşısındaki kitaba geri döndü. Bense hızlı adımlarla oradan çıktım.

Buraya hiç gelmemeliydim. Ona hiç yazmamalıydım. Benim attığım mesajı görmemeliydi.

Ama ben buraya geldim. Ona yazdım ve o bunu gördü.

O binlerce, milyonlarca insan içinden beni gördü.

Neydi bu?