Unicode version
အဂျီ ၂၁
ဒီနေ့က ကျွန်တော်တို့ဆယ်ကျော်သက်ဘဝကုန်တဲ့နေ့။တက္ကသိုလ်ဆိုတဲ့ ရပ်ဝန်းကြီးထဲကိုစတင်ခြေချရတဲ့နေ့။
မိုးအလွန် ဆောင်းရောက်ပြီမို့ အရာရာဟာလဲနူးနူးညံ့ညံ့ရှိ၏။
အဂျီကတော့ရည်မှန်းချက်အတိုင်း လက်မှုအတတ်ပညာ ပန်းပု မေဂျာကိုတက်ဖို့ဖြစ်လာပြီးတော့
အမှတ်များတဲ့ဂျောင်ကုကတော့ ဘယ်လိုင်းရွေးရွေးမှီပေမယ့် Architect အပိုင်းကိုသာရွေးပြီးတက်ခဲ့သည်။
သူတစ်ကယ်ပဲ ဒီအပိုင်းကိုဝါသနာပါခဲ့တာလား။
အဂျီ့အိမ်မက်ကိုသာမေးပြီးအားပေးခဲ့တဲ့လူရဲ့တစ်ကယ့်ရည်မှန်းချက်က ဘာများဖြစ်နေခဲ့မလဲ။
*****
ကျောင်းဝန်းကြီး၏ဝင်ပေါက်ရှေ့မှာရပ်နေသည့် အဂျီ့လည်ပင်းကို လက်မောင်းကြားထည့်ညှပ်ကာ စ,နေသည့်ငကူး
ငယ်ငယ်ထဲကဖြစ်ချင်ခဲ့တဲ့အိမ်မက်မို့ ခြေတစ်လှမ်းစဖို့ပင်လွန်စွာစိတ်လှုပ်ရှားနေသလောက် တစ်ဖက်လူကတော့အေးဆေးလွန်းလှသည်။
" ငါလိုက်ပို့ပေးရမလား "
" ရပါတယ် မင်းအခန်းအရင်ရှာရအုန်းမှာမလား "
" ငါကဘယ်အခန်းမှန်းသိနေပြီ မင်းတက်မယ့်အတန်းသာအရင်သွားကြည့်မယ် လာ "
အပြင်ပန်းကဟန်ဆောင်နေပေမယ့် စိတ်ထဲမှာအရမ်းလှုပ်ရှားပြီးကြောက်ပျော်ပျော်နေတာ မြင်ရုံနဲ့သိတာပေါ့။
တစ်ယောက်ထဲသာလွှတ်ပေးလိုက်လို့ကတော့ အခန်းထဲရောက်ဖို့တစ်နေကုန်သွားမယ်။
Fresherလေးတွေကျောင်းစတက်သည့်နေ့ဆို ကျောင်းတွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်းတစ်ရပ်ဝန်းလုံး လန်းဆန်းတက်ကြွပြီး စီနီယာတွေရဲ့လေ့လာခြင်းကိုခံကြရသည်။
ထိုနည်းတူပုခုံးဖက်ကာ လျှောက်နေတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုလဲ မေးငေါ့ကာတစ်မျိုး တီးတိုးပြောတာတစ်ဖုံနှင့်မို့ အဂျီနေရခက်ပေမယ့် ဂျောင်ကုကတော့သူ့ကိုကြည့်နေတာမဟုတ်သလိုပင် အခန်းနာမည်တွေလိုက်ကြည့်ပြီးရှာပေးနေတော့သည်။
" တွေ့ပြီ အဂျီဒါမင်းတက်ရမယ့်အခန်း "
အခန်းထဲထိလိုက်ပို့နေတာကြောင့် အဂျီပိုနေရခက်လာတော့သည်။
ကလေးလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ အတင်းလိုက်ကပ်နေတယ်။
အခန်းထဲကလူတွေကလဲ ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ ။
