ΡΟΖΑΛΙΑ

4.The eyes chico, they never lie.

Τα μάτια μας είναι οι καθρέφτες της ψυχής μας!

Όταν ένας καθρέφτης λερώνετε η αντανάκλαση του εαυτού μας αλλάζει, βρωμίζει.

~THE EYES CHICO, THEY NEVER LIE~

Η Ροζαλία κατέβηκε δειλά τα σκαλιά ξέροντας πολύ καλά τι θα αντικρίσει, δυστυχώς το τρίξιμο της σκάλας την έκανε αντιληπτή πιο νωρίς από όσο επιζητούσε, δεν είχε προλάβει να μετρήσει μέχρι το δέκα όπως έκανε κάθε φορά για να ηρεμήσει και να αποβάλει το άγχος της, ήταν το δικό της μυστικό, κάθε αριθμός και μια ανάσα.

Πλέον οι εχθροί γίνανε τρεις, τόσους μέτρησε στην τραπεζαρία. Κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό της να να μην κατέβει να φάει αλλά το επόμενο δευτερόλεπτο, εξαφανίστηκε αυτή η σκέψη, δεν ήθελε να κινήσει υποψίες, οπότε κατέληξε πως οι επιλογές που της δόθηκαν δεν ήταν πολλές, ίσως και καμία.

''Ναι''

Κάθισε στην θέση της και προσπάθησε να μην δώσει σημασία στον νεαρό που είχε απέναντι της, δεν κοίταξε καν το πρόσωπο του, τον ένιωσε σαν μια μαύρη σκιά, που για έναν ανεξήγητο λόγο την έκανε να φέρεται αμήχανα. Σε αντίθεση με εκείνον, που όταν κάθισε απέναντι του βρήκε την ευκαιρία να θαυμάσει το πρόσωπο της, δεν θα την παρουσίαζε με άγγελο, σε καμία περίπτωση, ίσως με μια εντυπωσιακή γοργόνα, που είχε φορέσει ένα γαλάζιο φόρεμα που συμβόλιζε την θάλασσά, με τα μακριά κυματιστά μαλλιά της, που κάλυπταν το στήθος, αφαιρώντας του το δικαίωμα να δει τις αναλογίες του σώματος της, αν και τα ματιά της του έφταναν για να τον ταξιδέψουν σε έναν άλλο κόσμο, ποσό μάλλον  οι φακίδες, οι οποίες την έκαναν πιο μοναδική. Δεν το παραδέχτηκε στον εαυτό του, μα του άρεσε! Αλλά κατευθείαν δικαιολογήθηκε λέγοντας πως ήταν απλά μια γυναίκα όπως όλες οι άλλες, ένα βράδυ, για την ακρίβεια κάτι ώρες.

''Ο Τζέισον θα μείνει για λίγο καιρό μαζί μας'' Τόλμησε να της ανακοινώσει η Σαρλοτ, κοιτάζοντας τον Τζεισον τρυφερά. Πώς θα μπορούσε να μην γελάσει, αντικρίζοντας αυτή την εικόνα?

''Άλλη μια σκιά που κυκλοφορεί στον ήλιο κρύβοντας την μορφή του''
Δάγκωσε την γλώσσα της καταλαβαίνοντας πως ξέφυγε από το επιτρεπτό όριο. Για κάποιο λόγο ήταν  θυμωμένη, η παρουσία του στον χώρο της δημιουργούσε  εκνευρισμό και ο αυθορμητισμός της θέλησε να συστηθεί.

''Ροζαλία τι λες? Φάε το φαΐ σου. Συγχώρεσε την Τζέισον απλά καταλαβαίνεις''

Όσο την άκουγε να μιλάει με αυτόν τον τρόπο, τόσο πιο δύσκολο της ήταν να σταματήσει να γελάει, ο λόγος? Ανάθεμα κι αν ήξερε, ίσως ήθελε να χτίσει άμυνες γύρο από αυτό που ένιωθε. Τι ένιωθε? Δυο επικίνδυνα ματιά να έχουν καρφώσει το βλέμμα τους πάνω της, δεν είχε δει το πρόσωπο του αλλά μπορούσε να μυρίσει τον κίνδυνο, σαν καρβουνιασμένο φαγητό,  ενώ ο ήλιος μέσα της έχανε την θερμοκρασία του από την ψυχρότητα των ματιών του.