#3 dark 4\12\2020
#8 death 12/12/2020
Η Λάμψη της φανταχτερή σαν τον ήλιο, Ο ήλιος όμως σε τυφλώνει.
Εκείνος κατάστρεφε ότι έβρισκε στο πέρασμα του, σαν τον ανεμοστρόβιλο.
Έψαχνε την αλήθεια σε ένα περιβάλλον γεμάτο ψέματα.
Το μεγαλύτερο? Εκείνη!
Το ανθρώπινο είδος θα είναι πάντα ένα μυστήριο, τόσοι πολύ άνθρωποι αλλά τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους.
Το να παλέψεις για να βγεις από το σκοτάδι είναι δύσκολο και χρονοβόρο, μα σε κάνει πιο δυνατό.
Το να αποφασίσεις να ζήσεις μέσα του, θα σε βοηθήσει απλά να συνειδητοποιήσεις πως θα είσαι για πάντα δυστυχισμένος.
Τι από τα δυο θες?
~LETTER~
"Τζέισον μην παίζεις μαζί μου"
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Τον κοιτούσε στα μάτια και ήλπιζε σε μια απάντηση που δεν θα κατέστρεφε την μαγεία από αυτό το φιλί. Δεν είχε την δύναμη να φύγει από την αγκαλιά του και είχε ανάγκη να νιώσει ασφάλεια μέσα από τα χέρια ενός άλλου ανθρώπου, εκείνου του ανθρώπου.
Δεν της απάντησε, όχι επειδή έπαιζε μαζί της, αφού είχε την ανάγκη να το κάνει και το έκανε, το πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσε να εκφράσει με λόγια όσα ένιωθε ή ίσως να μην ήθελε. Όμως δεν την άφησε, την κρατούσε στην αγκαλιά του και είχε χαθεί στα καταπράσινα μάτια της. Κοιταζόντουσαν αμίλητοι, με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό τους, που χαλούσανε την μαγεία της στιγμής.
"Τζέισον..." Ψιθύρισε, ελπίζοντας να τον πιέσει και να της απαντήσει.
"Ήθελα να το κάνω και το έκανα, πρέπει να το συζητήσουμε?" Τρόμαξε με τον εαυτό του, βλέποντας την πρώτη του αδυναμία, που ήταν πλέον εμφανής. Σταμάτησε να την κοιτάει στα μάτια, την έβγαλε από την αγκαλιά του και άλλαξε συζήτηση, γιατί αν επέμενε κι άλλο, ίσως έλεγε και έκανε πράγματα που θα σοκάρανε και τον ίδιο, γιατί άλλο να τα σκέφτεσαι και άλλο να τα λες, πόσο μάλλον να τα καταθέτης σε έναν άλλον άνθρωπο.
"Πήγα πήρα τον φάκελο" Τον κοίταξε σοκαρισμένη ανοίγοντας ελάχιστα το στόμα της. "Σοβαρά?"
