ZawGyi
တစ္ပတ္ခန္႔မ်ွ ေတာင္ဘက္စခန္းတြင္ေနပီးေသာအခါ စစ္သူႀကီးလ်ိဳဟိုက္ခြမ္းႏွင့္ ပိုင္ခ်န္တို႔မွာ ပိုင္ထ်န္းၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ျပန္ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္
"က်န္႔က်န္႔ေလး က်ဲတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ေရာက္မွေတြ႔ၾကမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ မမ။ က်န္႔က်န္႔ သတိရေနမွာေနာ္"
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာ ခ်စ္စဖြယ္ေျပာေနေသာ ကေလးေလးအား အသည္းယားကာ ဆူေထာ္ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းေလးအား လက္ငါးေခ်ာင္းလံုးႏွင့္စုကာကိုင္ဆြဲခ်င္မိေသာ္လည္း ေဘးတြင္႐ုပ္တည္ႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာထက္ဝယ္ ျမန္ျမန္မျပန္ႏိုင္ၾကေသးဘူးလား ဆိုသည့္စာကို ခ်ိတ္ဆြဲထားဟန္႐ွိသည့္ အိမ္ေ႐ွ႕စံႀကီးအားေၾကာက္ရသျဖင့္
"ေနာက္ေလးငါးလေလာက္ေနရင္ ျပန္ေတြ႔ရမွာပဲကို။ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔။ ၿမိဳ႕ေတာ္ေရာက္ရင္ က်န္႔က်န္႔ေလး စားခ်င္တာ က်ဲခ်က္ေကြၽးမယ္ေလ"
"တကယ္ေနာ္။ ကတိေနာ္"
ဝမ္းသာအားရခ်က္ခ်င္းထေျပာလာသည့္ေကာင္ေလးအား
"အင္း တကယ္ေျပာတာ။ အခုေတာ့က်ဲသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ မမပိုင္ခ်န္"
"အိမ္ေ႐ွ႕စံသြားခြင့္ျပဳပါဦး"
"လမ္းခရီး ဂ႐ုစိုက္ပါ စစ္သူႀကီးေရာ....က်ဲေရာ"
"စိတ္ခ်ပါ.....အိမ္ေ႐ွ႕စံ လည္းဂ႐ုစိုက္ပါ။ ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔သြားပီ"
--------------------------------------------------------
မမပိုင္ခ်န္တို႔ျပန္သြားပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕စံႀကီးမွာ အရင္ကေလာက္သူ႔အား အလုပ္မခိုင္းေတာ့သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးအနည္းငယ္ျပန္ရေနခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ေလး အိမ္ေ႐ွ႕စံ၏ စာၾကည့္ေဆာင္ထဲမဝင္ဘဲ အျပင္ဘက္အေပါက္ဝမွလွမ္း၍ အထဲသို႔ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတုန္း
"ဟိတ္ မလႈပ္နဲ႔ လႈပ္လိုက္တာနဲ႔ မင္းလည္ပင္းျပတ္သြားမယ္"
အေနာက္ဘက္မွသူ၏ လည္ပင္းေပၚတြင္ ဓားတင္ၿပီးေျပာေနသည့္ လူေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်န္႔မွာလည္း အိမ္ေ႐ွ႕စံဘဝမွအက်င့္ျပန္ေပၚလာကာ
YOU ARE READING
Except You
Fanfictionကျိုးနိုင်ငံမှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး နေတတ်သော ကျိုးနိုင်ငံရဲ့အချစ်တော်လေးဖြစ်တဲ့ အလိုလိုက်ခံမင်းသားလေးကျန့်ကျန့်... အင်အားကြီးမားကာ လက်အောက်ခံနိုင်ငံတစ်ရာကျော်ရှိကာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ရာတွင်နာမည်ကျော်သော ဝမ်အင်ပါယာပြည့်ရှင်၏သားဖြစ်သူ အိမ်ရှေ့စံ...
