Sende Hissettin Mi? +18

Giriş

"Tamam anne!" Telefonu kapattığımda rahat bir nefes alabilmiştim nihayetinde. Annemler bu akşam düğüne gitmişlerdi Neriman teyzenin büyük oğlu Hayri abi evleniyordu bende gitmek istemediğim için evde kalmıştım.

22 yaşında olmama rağmen annem hala kapıyı iyice kilitlememi tembih ediyordu yok efendim neymiş koca gelinlik kızmışım! Odama geçtiğimde onların geç geliceğini düşünerek biraz uzandım regl dönemini zor atlatan tiplerdendim. Cenin pozisyonunda kendimi uykuya teslim ederken tek düşündüğüm şey bu acının çabuk geçmesini umut etmekti.

Vücuduma dokunan ellerle hafif irkilsemde bunun bir rüya olduğunu biliyordum. Sessizce acıyla inlediğimde tenimin ıslandığını fark ettim sanki bedenimin her yanı biri tarafından talan ediliyordu. Gözlerim hala uykunun etkisiyle açılmazken omuz girintime bir nefes çarptı...

Gözlerimi korkuyla kan ter içinde sonuna kadar açtığımda kimse yoktu ama tenime yer edinen elleri fark etmemek mümkün değildi. Yataktan kalkmak için elimi pikeye götürdüğümde üzerimde birşey olmadığını fark ettim. Korkuyla gözlerimden yaşlar birbir akmaya başladığında sanki yatağa çivilenmiştim elime telefonu aldığımda bu durumu abime veya da anneme bu durumu açıklayamayacağımı biliyordum onun için aklıma ilk gelen numaraya tıkladım Mete abi her zaman bana arka çıkmıştı neticede onunla abi kardeş olarak büyümüştüm elbette yardım ederdi.

Ama o an aklımın ucuna dahi gelmeyecek birşey olmuştu... O burdaydı odayı dolduran melodi onun telefonunun zil sesiydi. Sessiz ve titrek bir nefes aldığımda sessizce onun adını mırıldandım, "Mete abi!" Cevap vermediği için bir kez daha aynı şekilde seslendim, "Mete abii!"

"Bana bir daha sakın abi deme Ezlem duydun mu beni? Çünkü sen benim kardeşim değilsin!"

Bana bu şekilde çıkışması ile gözlerimden yaşlar birbir akarken odamın ışığı açıldı. Ellerim korkuyla pikeye kaydığında boğazıma kadar üzerime çektim. Utanıyordum...
Ağır ve sert adımlarıyla yanıma ulaştığında ona merakla bakıyordum.

"Onunla evlenecek misin Ezlem?"
Bana cidden Alaz'ı soruyo olamazdı değil mi? Neydi şimdi bu onunla gelecekte şen şakrak bir yuvamız olacağını zaten biliyordu ama buna rağmen neden sorguluyordu anlayamamıştım. "Evet, onu tanıyoruz neticede yarın gelecekler zaten istemeye." Eli saçlarıma dolandığında ne olduğunu anlamadan inledim. "Yapma Ezlem bunu bize yapma! Beni sevdiğin halde o çocuğada kendinede acı çektirme."

Bu söylediği inkar edilemez bir gerçekti ama biz dediğim gibi abi kardeş olarak büyümüştük aynı çatı altında ayrı yastıklara baş koymuştuk aramızda dört yaş vardı ama aileme bu durumu açıklayamazdım. "Bunu konuştuk Mete ab..."

Ben daha olayın şokunu atlatamamışken teni tenime dudakları ise dudak kıvrımıma kapanmıştı.