Sende Hissettin Mi? +18

9.Bölüm

Herşey o kadar güzeldi ki bütün gece yanımda birinin varlığını hissederek uyumak bu duyguyu ilk defa hisseden biri olarak... Tarifi zor bi duguydu işte gözlerim ne zaman kapanmıştı bilmiyorum ama uyandığımda güneş çoktan tepedeki yerini almıştı. Alaz'ın yüzüne nasıl bakacağımı bile bilmiyordum, utanıyordum. Ona hissettirmeden bana sıkıca sarmış olduğu kollarından sıyrılıp yerde duran kıyafetlerimi alıp odanın içerisinde olan diğer kapıya sessiz adımlarla koştum sessiz olmak istiyordum ama duş almam gerekiyordu. Suyu açıp kendimi altına soktuğumda rahat bir nefes almıştım.

Kendimi rahat hissetmeme rağmen Alaz'ı rahatsız etmekten korkuyordum. Bana kalsa şuan ona haber bile vermeden buradan kaçıp giderdim ama  içimi öylesine sarmalayan bir duygu vardı ki gidemiyordum. Bizim işimiz iki gün sürecekti sözde ama ben bugün buradan gitme hayali kuruyordum çünkü onunla bir gece daha bu evde kalırsam daha ilerisine gidecektik ve ben düğünden önce böyle birşey olmasını hiç istemiyordum. Hala kafam karışıktı. Mete, Mete abi... Artık ona karşı beslediğim duygunun ne olduğunu bile çözemiyordum ama bu aşk değildi buna emindim. Ama nefret de etmiyordum. Yıllarımı geçirdiğim bir insandan nefret edemezdim...

Düşüncelerimin beni uçuruma çekmesine izin vermeden suyu kapattım ve dışarı çıktım. Dolaptan aldığım havlu ile kurulanıp dün geceki kıyafetlerimi üzerime geçirdim. Saçımı kurutmadan tepeden bir topuz yaptım. Telefonum aşağıda masanın üzerinde kalmıştı onun için oyalanmadan banyodan çıktım. Yatağın boş olduğunu gördüğümde bende oyalanmadan aşağıya indim. Mutfaktan gelen takırtı seslerine karşı yüzümde oluşan tebessüme engel olamadım. Adımlarımı oturma odasına yönlerdiğimde önce masanın üzerinde olan telefonumu elime aldım ve koltuklardan birine oturdum. Annemi arayıp telefonu kulağıma götürdüğümde ona emrivaki yaptığım için şimdiden dualar etmeye başlamıştım.

"Ezlem nerdesin be kızım!" Annemin bi anda bağarması ile telefonu kulağımdan uzaklaştırdığımda arkadan Mete abi ve abimin söylenme sesleri geliyordu. Annemi daha fazla kızdırmamak adına aklıma ilk gelen yalanı söyledim. "Eee şey Alaz'ın bi arkadaşının nişanı vardı anne kusura bakma lütfen bende dün gece öğrendim akşam geri dönücez. Alaz beni arkadaşları ile tanıştırmak istemiş..." Söylediğim şey biraz saçma gelebilirdi ama dün gece için değerdi. "Nerde kaldınız beraber mi yattınız kız bişey oldu mu doğruyu söyle bana..?" İçinde imalar bulunduran soru ile arkadan öksürme sesleri ve edilen küfürler ilişti kulağıma sinirim bozulmuştu yemin ederim. "Alaz'ın arkadaşının evinde kaldık anne! Ev kalabalıktı beraber yatmak zorunda kaldık ve altını çiziyorum ki aramızda hiçbir şey olmadı! Neyse gelicez zaten akşam kapatıyorum."

Annemin bişey demesine kalmadan kapattığımda sinirlerimi yatıştırmak için birkaç kez derin nefes aldım ve daha fazla kaçamıycam için mutfağa gitmek için oturduğum yerden kalktım. Kapının önüne geldiğimde sessizce onu izledim. Kendi kendine tebessüm ediyordu... Kendimi ona kaptırmak istemiyordum ama bu elimde değildi. Bir anda ardına döndüğünde gözleri gözlerime kilitlendi. Kaşı ile bar taburelerini işaret ettiğinde ona itaat ederek tezgahın önüne oturdum. O da çayları koyup yanıma oturunca bi anda nefesim kesildi. Biz böyle mi olacaktık gerçekten... "Annemle konuştum, baya kızmış bu akşam dönsek iyi olacak. Arkadaşının nişanı olduğunu ve gece orada kaldığımızı söyledim."

"Olur ama ilk önce bize uğrasak iyi olur babamın acil bir işi varmış sonra da seni eve bırakırım ve annenin gönlünü almış olurum olur mu?" Kafamı olur anlamında salladığımda o da bu durumdan memnun bir şekilde kahvaltı etmeye başladı.

..

Sessiz geçen yolculuğun sonunda Alazların evine varmıştık. Kapıyı Ayfer teyze açtığında gözleri benim üzerimde takılı kaldı. Beklemediği her halinden belliydi ama yapacak bişeyim yoktu zaten çok uzun süreli kalmaya gelmemiştim. "Tek gelirsin diye düşünmüştük!" Alaz annesini umursamadan elimden tutup beni içeriye sürüklediğinde bende ona ayak uydurdum. İçeride Ela ve Dilara yemek masasına oturmuş birşeyler konuşuyordu, Arif amca ise tekli koltuğa oturmuş birşeyler düşünüyor gibiydi... Acaba Dilara bu evden hiç çıkmıyo muydu merak ediyorum? Hayır yani o her zaman burdaysa benim bu işe bi el atmam lazımdı değil mi?

"Ezlem'in geldiği iyi olmuş işimizi baya bi kolaylaştırmış!" Alaz anlamayan gözlerle babasına baktığında konu benim bile ilgimi çekmişti. "Neden..!"

"Nişanı atma kararı aldık."