Don't freak out, it's me! (lesbian)

Chapter 25

The show must go on.

A very timely and applicable phrase in me right now dahil hindi pwedeng magkulong nalang ako sa bahay. Sobrang daming naghihintay sakin sa labas and I already compromised some of my appointments. Ayaw ko namang  magkaroon ng problema sa mga sponsors.

Ngayon ko kailangan maging professional despite of what I'm going through. 

I need to do what i need to do as an artist.

"We are here." Pagpukaw ng driver sa atensyon ko.

Napatingin ako sa labas ng bintana ng sasakyan. Ang daming fans at media na naghihintay sa labas ng hotel kung saan gaganapin ang world premier ng movie ko. Pili lang din ang mga imbitado dahil narin sa pandemic na nararanasan natin ngayon.

"Goodluck Ms. Nike."

"Thanks." Pasasalanat ko sa jowa ni Gael na driver ko ngayong gabi. Kaya masaya na ang bakla dahil magkasama na sila.

Sana all diba?

Dahil kahit tingin man lang ay hindi ko magawa kay Mars.

How coward and stupid i am.

At walang pag-aaksaya ng oras na binuksan ko ang pintuan ng limousine. Sa totoo lang, hindi na ako bago sa ganitong eksena pero  nakakaramdam parin ako ng kaba dahil napapalibutan ako ng maraming tao.

Kumaway ako sa lahat nang tuluyan akong bumaba mula sa sasakyan at sinalubong ng mga nagkikislapang lente ng kamera from the media.

"Nike!" Nakakabinging sigawan ng mga tao. "Nike!"

May mga fans na gustong makalapit sakin but good thing na sobrang higpit ng security. Sobrang ingat nila dahil baka makuyog ako ng fans and the worse is masaktan unintentionally.

Lalong lumakas ang hiyawan ng maglakad ako sa red carpet with two escorts next to me.

May mga taong nagbibigay sakin ng mga regalo, flowers at kung ano ano pa. Tinanggap ko naman ang mga ito at pinahawak sa dalawang escort dahil kailangan ko nang magpunta sa media booth to pose for them in a minute bago pumasok sa loob ng hotel.

May lumapit sa aking middle aged man na sobrang pormal ang itsura. "Welcome Miss Nike Serrano." He smile really bright at me sabay abot ng napakagandang bulaklak. "I'm Epon Chavez, the general manager of Palm Hotel."

I gladly accepted the flowers with a smile. "Thank you so much."

"Our pleasure." His eyes are sparking in admiration habang pinagmamasdan ako. "Anyway.." He clears his throat to stay professional. "This way please."

At sumunod ako sa kanya.

Pumasok kami sa lounge area ng hotel na very spacious.

And guess what kung sino ang una kong nakita? Si Gael.

"Hey, Nike." Pagkaway nya sakin as if i didn't see him.

"Have a wonderful night Ms. Serrano." Todo ngiti na sambit ng general manager bago tuluyang umalis.

Lumapit si Gael sakin. "Bakit ngayon ka lang?"

"Medyo natraffic." Katwiran ko habang buntong hininga. "Alam mo naman rush hour."

"Sabi ko kay Maro humanap ng shortcut eh." Naiiling nyang sabi. "Nahuli ka tuloy."

Hindi ko napigilang pagmasdan si Gael from head to toes because he really looks breathtakingly handsome with his american attire. But what really amaze me is wala syang suot na eye-glasses. "And you look very in-love today."