CHAPTER 17
Binantayan lang ako ni Blue hanggang sa gumaling ako at maka labas ng ospital.
Hindi rin kami gaanong nag uusap nung mga panahon na yun.
Si Crystl hindi na nagpakita samin. Mukha namang alam na ni Blue yung tungkol sa feelings ni Crystl para sa kanya nung una palang.
"Mag iingat ka palagi." Aalis din ba si Blue?
Iiwan din ba niya ko?
"Blue..."
Please wag mo kong iwan.
Please wag kang umalis.
Wala ng natitira sakin.
Hinawakan ko yung kamay niya para pigilan siyang umalis.
"Magpapalamig lang ako AL. Hindi pwedeng ganito lang tayo. May feelings din ako. Nasasaktan din ako. Kahit ngayon lang please sana naman intindihin mo rin yung nararamdaman ko."
Binitiwan niya ang kamay ko.
Ngumiti siya sakin tapos umalis na siya.
Nag iisa nalang ako ngayon.
Bakit ganon? Bakit kailangang mangyari ang lahat ng to sakin?
Bakit kelangang pagdaanan ko ang ganitong sakit.
Tapos ngayon nag iisa nalang ako.
Nawala na sakin ang lahat.
Napatingin ako sa picture ni Erik.
"Erik... bat kelangang mangyari sakin to? Ang sakit. Ang sakit sakit. Bilisan mo naman ang pagbalik. Habang tumatagal kasi mas nadadagdagan yung sakit. Please"
Nakatulog ako sa kakaiyak.
Sa kakaisip.
Kelangan ba laging ganito?
Na iiyak nalang ako lagi para makatulog?
Hindi ko na yata kaya.
BINABASA MO ANG
ANG KWENTO NG BROKEN HEARTED
Teen FictionIniwan ako ng taong pinaka pinaka pinaka mamahal ko. Kung siya lang ang tanging kaligayahan ko, maging masaya pa kaya ako? Ako nga pala si AL, Ang babaeng broken hearted. At ito ang kwento ko.
