CHAPTER 20
Nagising akong nandito ako sa isang vip room ng bar.
Masakit yung ulo ko.
Masakit yung katawan ko.
At masakit yung ano ko.
Pero mas masakit parin yung puso ko.
Nakita ko ang sarili ko na walang damit.
Nakakita rin ako ng bloodstains sa bedsheet.
And then I already knew what happened.
I just lose everything.
Every little thing I had.
And now I am nothing.
I really hate this life.
And I've decided to quit.
Naglalakad ako ngayon sa kawalan.
Ni hindi ko alam kung san ako pupunta.
Nakatulala lang ako.
Wala ng ekspresyon ang mukha ko.
Ayoko ng umiyak.
Nakakapagod na.
Nakakasawa.
Gusto ko nalang mamatay.
Hindi ko namalayang nasa gitna na pala ako ng kalsada.
Binubusinahan ako ng mga sasakyan.
Sumisigaw ang mga tao.
Pero wala akong naririnig.
Wala na ako sa sarili ko.
Napatingin ako dun sa papalapit na sasakyan na mabilis na umaandar.
Napapikit nalang ako.
Nakahanda na ako.
Matatapos na rin sa wakas ang mga paghihirap ko.
Pati narin lahat ng mga sakit na nararamdaman ko.
Naramdaman ko lang na natumba ako.
"Ano ba miss! Magpapakamatay ka ba?!"
Unti unti kong minulat ang mga mata ko.
Bakit buhay pa ako?!
Bakit hindi pa ako namamatay?!
Nakakainis!
Nag uumpisa na namang tumulo ang mga luha ko.
"Oo! Oo magpapakamatay nga ako! Bakit ba kasi nangingialam ka pa! Bakit ang epal epal mo ha! Nakakainis ka! Nakakainis ka.."
Pinaghahampas ko siya hanggang sa maubusan na ako ng lakas.
Wala na akong ibang magawa kundi umiyak ng umiyak.
Ayoko ng ganito!
Sawa na ako. Sawang sawa na ako.
Pagod na pagod na ako sa buhay kong walang kwenta.
Nakakainis talaga tong lalaking to!
Kundi dahil sa kanya edi sana tapos na ang mga paghihirap ko!
Bwisit!
BINABASA MO ANG
ANG KWENTO NG BROKEN HEARTED
أدب المراهقينIniwan ako ng taong pinaka pinaka pinaka mamahal ko. Kung siya lang ang tanging kaligayahan ko, maging masaya pa kaya ako? Ako nga pala si AL, Ang babaeng broken hearted. At ito ang kwento ko.
