Хамаг бие минь хөндүүр болчихсон байх ба арай гэж нүдээ нээн эргэн тойрноо харахтайгаа болон хамаг хүчээ гаргасаар өндийхөд би цэвхий хүйтэн өрөөнд зөвхөн орон дээр байх ба эргэн тойрон ямар ч тавилага гээд байх зүйлгүй хоосон нэг тийм хүйт даамаар өрөө байлаа.
Бушуухан орноос босон хаалга татаж үзэхэд цоожтой байх ба би сүүлд юу болсон мөн одоогийн байдлаа анзаараад ихэр татаж эхэлсэн юм.
Сүүлд болсон зүйлээс хойш би юуг ч санахгүй байна бүр юуг ч...
Бас миний хүүхдүүд алга... Миний гэдсэнд миний хөвгүүд байхгүй байна...
Хаалга нүдэн орилж эхлэхдээ би зөвхөн хүүхдүүд болон Тэхёнийг л бодож байсан. Тэд минь яасан бол эсэн мэнд байгаа болов уу? Бас тэднийгээ харахыг маш ихээр хүсэж байна. Яагаад энд ирчих вэ? Би яагаад энд байгаа юм бэ?
Миний хүүхдүүд хаана байгаа юм бэ?
Бас Тэхёнаа хаана байгаа юм бэ?
Айгаад байна!
Та гурвыгаа санаад байна!
Хүүхдүүдээ хармаар байна!
= = = =
Тэхён хана нүдсээр орилж эхлэхэд өрөөнд байсан хүмүүс тэрнийг харан нүдэндээ нулимс цийлэгнүүлэн байхад Тэхён гараа шалбартал хана нүдэн сүүлдээ тамир нь барагдан хана даган доош суухдаа уйлж байв.
Тэхён "РАЁОЛ...МИНИЙ ХҮҮХДҮҮД~"
Тэхён "ИЙМ БАЙХ БОЛОМЖГҮЙ...ИНГЭХ ЁСГҮЙ..."
Тэхён орилж эхлэхэд Хусог "Тэхёнаа одоо ингэх цаг биш түүнийг хайцгаая"
Жин "түүний цогцос хайх гэж үү?"
Хусог "үгүй ээ энэ нэг л сэжигтэй байна"
Жин "юу?"
Хусог "Раёол яавч амиа хорлохгүй энд нэг л зүйл буруу байна"
Тэхён босоод "тиймээ хайцгаая би Раёолыг заавал хайж олно"
Хусог "ингэж хэлж болохыг мэдэхгүй ч Тэхёнаа чи Инжүтэй нэг уулзсан дээр байх"
Тэхён "Инжүтэй яах гэж уулзах ёстой юм"
Хусог "би хэд хонгийн өмнө уулзахад чамайг ямар ч хамаагүй аргаар өөрийн болгон гээд байсан би түүнийг галзуурчихаж гэж бодоод тоогоогүй ч тэрнийг хэн нэгэнтэй ярьж байхыг сонссон"
Жин "хэнтэй"
Хусог "мэдэхгүй ээ гэхдээ тэр заавал үгүй хийх болно гэхдээ амьдаар нь зовоон гээд байсан"
CZYTASZ
❌추한❌
RomansХэн нэгнийг хайрлахад гадаад байдал, өнгө зүс, биеийн хэлэмжээрээ бус дотоод сэтгэлийг нь харж дурлах нь дурлалын үнэ цэнэ оршихгүй гэж үү?!
