KİMLİKSİZLER ŞEHRİ +18 (KİTAP OLDU )

BÖLÜM 10

İyi okumalar❣️

Vücuduna yapılan hiçbir iz senin suçun değil. Yapılanlardan utanıp günahkâr olarak hissetme, kendini saklama, çığlık at, sesini bize duyur!

On yaşındaki bir kız çocuğun bu hayatta yaşamaması gereken olayları yaşayıp tanık olmuştum. Hâlâ bedenimde ve ruhumda bu izleri taşıyordum, unutmak istesem de unutamıyor tam tersi tekrar tekrar o kız çocuğu oluyordum.

Babamın bana her dokunuşunu başta sevgi olarak adlandırsam da bu sevgiden çok sapkınlığa dönüşmüştü. Bedenime dokunmaya kalktığında küçücük bedenimle karşı çıktığımda pantolonundaki kemeri çıkarıp hırsını alana denk döverdi, zaten o kemer iki sebepten dolayı çıkardı...

Söyleyin hangi çocuk bu acılara katlanır? Zaten ruhunda açılan yaralar derinken bir de bedenindeki acılarla baş ediyordu. O kız çocuğunun en yakın arkadaşı beyaz dört duvardı, bazen onlarla konuşur bazen kendi kanıyla oraya mutluluk resmini çizerdi. Ne olursa olsun o küçük kız umutluydu, bir gün dudaklarından onun da kahkaha sesi çıkacaktı. Annesinin aç bırakıp kapıya attığında en büyük merhameti bir köpekten görmüştü o çocuk. Ağzındaki ekmeğini onunla paylaşıp gece soğukluğu onu sarıp sarmalamasıyla geçirmişti. Hayvanlar bile bu kadar merhametliyken kendi ailesi bunu neden yapıyordu? Ben ise hâlâ sızlayan yaralarımla ve kapanmayan derin ruhumla baş başa kalmıştım. Umudum yavaştan sönüp kendimi karanlığa gömüyordum. Küçük Ahsen'in dudaklarından o kahkaha sesi hiç duyulmayacağına emindi artık...

Zebani'nin yardımıyla eve gelmiştim. Beni koltuklardan birine bırakmasıyla ona gitmesini söylemiştim. Ablam ise hâlâ muammaydı. Ona en çok ihtiyacım olduğu zaman yine beni tek bırakıp kendi kederimle baş başa kalmıştım. Zor bir şekilde merdivenden çıkıp üstümdeki iş kıyafetleri kenara bir paçavra gibi atmıştım. Bu kez duşa kabin yerine eski kırık dökük olan küvetin içine girmiştim. Sıcak su bedenime işlediğinde kas kastı olan kaslarım gevşemeye başlamıştı. Life duş jeli döktüğümde tüm vücudumu kızarana kadar liflemeye başladım ama sanki kirim çıkmıyordu. Sadece temizlenmek istiyordum, hayatım boyunca tek isteğim temiz olmaktı.

Gözlerimi kapattığımda o kızı görüyordum, o kanlı yatakta tüm vücudunun kanlar içindeydi. Ona yardım edememiştim hatta kendi sonumu da az kalsın kendim getiriyordum. Lifi elimden bırakıp derin bir nefes alıp küvetin içine girip içimdeki tüm pisliği kusacak kadar büyük bir çığlık atmıştım. Suyun içinde olduğum için su çığlığımı hapsetmişti. Kimse duymasın diye yine kendimi kapatmıştım. Bu çığlığımı sessizde atsam seslide atsam etrafımdakiler hep sağır olmuştu. Beni duymayıp görmemiş kocaman ateşin beni yakmasına izin vermişlerdi. Annem gibi...

Derin bir nefesle küvetten çıktığımda kendimi daha dinç hissediyordum. İyi gelmişti bu bana, hızlı bir şekilde küvette durulanıp çıktığımda çıplak bedenimi havluya sarmıştım. Odama girip hemen dolaptan kalın bir pijama giyinip. Ayaklarıma da çoraplarımı geçirdiğimde daha sıcak hissetmiştim kendimi, kısa saçlarımı gelişi güzel havluyla kuruttuktan sonra işim tamamen bitmiş yatağıma girmiştim. Şimdi uyuyacak ve unutacaktım, her zaman yaptığım gibi yine hayatta kalmam, delirmemem için bu gerekiyordu,

Yaşanan olaylardan sonra en çok canı yanan Ahsen olmuştu. Karmakarışık bir durumdaydı, kime üzüleceğini bilmiyordu o kıza mı yoksa kendisine mi? Kızın yataktaki kanlar içindeki hali hâlâ gözlerinin önünde gitmiyor vicdan azabı çekiyordu. Ona yardım edememiş geç kalmıştı. Aslında Ahsen kendi ile ilk kez yüzleşmiş reddettiği çocukluğu ve geçmişi karşısına çıkmıştı. Kaçmak istemişti, ne olursa olsun hâlâ olanları kabul edemiyordu. Yüzüne taktığı o hayali maske çatlamaya ve tüm benliği ortaya çıkmaya başlamıştı. Yine de o maskeyi tekrar tekrar çatlayan yerlerini yapıştırıp kullanmak istiyordu. Küçük yaştan beri ne kız ne de erkek biri ile bir bağ ya da temasa giremiyordu. Girdiği zamanda psikolojik olarak vücudu tepki veriyordu. Sadece güvendiği kişilerin ona dokunmasını izin veriyordu. Ablası gibi, on yıldır sadece kız kardeşi ile gönüllü olarak temasa girmişti. Ta ki bu geceye kadar, Zebani'nin onu kucağına almasına izin verip göğsünde yatmıştı. Normal bir insan için küçük bir adım olsa da Ahsen gibi bir kız için büyük bir adımdı. Zebani'den ne kadar uzak durmak istese de onu bu şekilde koruması onu gizli gizli mutlu ediyordu. Ama bir yandan da korkuyordu, ne kadar korusa da o bir erkekti. Zaten Ahsen hayatında ilk tanıdığı erkeklerden en büyük zararı görmemiş miydi?