ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၆၁ ။ လံုရြွမ္း၏စိတ္ဓာတ္က်မွု

[Zawgyi]

ဒီေန႕ညက လက္ယာအမတ္မင္းအိမ္ေတာ္မွာ အိမ္ေတာ္ရဲ႕ ဖူးရန္အတြက္ ေမြးေန႕ပြဲတစ္ခုက်င္းပေနတယ္။ အခန္းေတြထဲ ဧည့္သည္ေတြကအျပည့္ မင္းသား(၂) ေတာင္ သူ႕အေဒၚကို ဂါဝရျပဳဖုိ႕ ဧကရာဇ္ရဲ႕ အထူးထြက္ခြာခြင့္နဲ႕တက္ေရာက္လာတယ္။

လ်ိွဳရြွမ္းရွီက သူ႕အေပါင္းအပါေတြဧည့္သည္ေတြအတြက္အေရွ႕ဘက္ခန္းမမွာစားေသာက္ပြဲၾကီးျပင္ေပးထားတယ္။အထဲအခန္းေတြမွာေတာ့ မိသားစုအတြက္သီးသန္႕စားေသာက္ပြဲလုပ္ထားတယ္။အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာပဲ လက္ယာအမတ္မင္းရဲ႕ အိမ္ေတာ္က ရီေမာသံေတြစကားသံေတြနဲ႕ စည္ကားသြားတယ္။စင္ေပၚမွာေတာ့ မိန္းမေခ်ာေလးေတြက ေဖ်ာ္ေျဖေနျပီး စင္ေအာက္မွာေတာ့ဧည့္သည္ေတြက စားေသာက္ေနၾကတယ္။ အိမ္ေတာ္ထဲမွာ မ်က္နွာရွံု႕မဲ့ေနသူ တစ္ေယာက္ေလးေတာင္မရွိ။

လက္ယာအမတ္မင္းရဲ႕ စာျကည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ လံုးဝကိုျခားနားတဲ့အျဖစ္အပ်က္ပဲ။

"မင္း ဒီလိုအၾကံကိုဘယ္လိုစဥ္းစားလိုက္တာလဲ" လ်ွိဳရြွမ္းရွီက ကုကြ်မ္းကိုေအာ္လိုက္တယ္။ အဲေန႕က လံုရြွမ္းဘာလုပ္ခဲ့လဲသူ ျကားျပီးစ။ လ်ွိဳရြွမ္းရွီကလံုရြွမ္းအေပၚတိုက္ရိုက္ေျပာမရေတာ့ သူ႕ေဒါသကိုသားမက္အေပၚပဲပံုခ်ေတာ့တယ္။

"ဝန္ၾကီးကုနဲ႕မဆုိင္ပါဘူး " လံုရြွမ္းက စားပြဲထိပ္မွာထိုင္ေနတယ္။
"ကိုယ္ေတာ္ အေျခအေနကိုေလ်ွာ့တြက္မိလို္က္တာ"

"အဲဒါေလာ့ေဝ့ပဲ!" လ်ွိဳဝူရွန္းက သူတုိ႕ေဘးကေနေဒါသတၾကီးထေျပာတယ္။
"သူ႕ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕စခန္းကိုရွာလို႕ရမွာ! ေလာ့ဇီဆိုတဲ့ေကာင္က သူတစ္ေယာက္တည္းဆုိဒီလိုအေျခအေနကေနလြတ္ထြက္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး!"

“ဒါေလာ့ေဝ့လုပ္ရက္လား" လ်ွိဳရြွမ္းရွီက လံုရြွမ္းဆီက အတည္ျပဳခ်က္ကိုေမးလိုက္တယ္။

"သူပဲ ဒီေန႕ သူအဲကိုသြားမယ္ဆိုတာသာသိခဲ့ရင္ ကိုယ္ေတာ္ ဝန္ၾကီးကုကို စြန္႕စားခိုင္းခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး"

"နဥ္ေဖးကသူတုိ႕လက္ထဲရွိမရွိကကိစၥတစ္ခု" လ်ွိဳရြွမ္းရွီကရွင္းျပတယ္။
"တကယ္လို႕ေလာ့ေဝ့သာ ဧကရာဇ္ကိုတစ္ခုခုေျပာလိုက္ရင္ ျပႆနာက လြယ္လြယ္ျပီးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"