ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၁၀၇ ။ အစ္ကိုမ်ား၏ကံေကာင္းမွု

[Zawgyi]

ေလာ့ခ်ီ လက္ထပ္ပြဲက ခမ္းနားၿပီး ႀကီးက်ယ္လွတယ္။

ဧည့္သည္ေတြက ေလာ့အိမ္ေတာ္ဆီ ဒီေန႔အခါသမယမွာ အစုအပံုေရာက္လာၾကာၿပီး ညစာစားပြဲဟာ ရပ္နားမဲ့အရိပ္အေယာင္မ႐ွိဘဲ မနက္အေစာပိုင္းထိ က်င္းပခဲ့တယ္။

ေလာ့ခ်ီက သူ႔ညီႏွစ္ေယာက္ သူ႕ကို အိပ္ေဆာင္ထဲ အတင္းတြန္းပို႔ခ်ိန္ ရီေဝေဝျဖစ္ေနၿပီ။

"တာ့ေကာ၊ အိမ္သူသက္ထားနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းပါ"
ေလာ့ဇီက သူ႔ရင္ဘတ္ကိုသူ ပုတ္ၿပီး ေလာ့ခ်ီကို ကတိေပးလိုက္တယ္။
"ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ လုပ္တဲ့ေကာင္ေတြအကုန္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မေက်ာ္ေစရဘူး"

ေလာ့ေဝ့ကလည္း တစ္ဖက္မွာ ေလာ့ခ်ီကို ဂုဏ္ျပဳၿပီး အျပင္ဘက္က ဗ႐ုတ္သုတ္ခေတြကို တားဆီးဖုိ႔ ေလာ့ဇီကို ဆြဲေခၚသြားေလတယ္။

ေလာ့ခ်ီ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ပုတီးလိုက္ကာေနာက္ ရပ္ေနၿပီးမွ ဆြဲဖြင့္ကာ အတြင္း အိပ္ေဆာင္ထဲ ေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္။

သတို႔သမီးဟာ သူမ မဂၤလာေဆာင္ ဝတ္စုံနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေနေသးကာ အိိပ္ရာေဘးတိတ္တဆိတ္ထိုင္ေနတယ္။

ေလာ့ခ်ီက သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မေတြးေတာ့ဘဲ သတို႔သမီးဆီေလ်ွာက္လာၿပီး အနီေရာင္ပုဝါကို ဖယ္ကာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေတာင္းပန္လိုက္တယ္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ မင္းကို အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေစာင့္ခုိင္းမိတယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္..."
ေလာ့ခ်ီ ပါးစပ္ထဲကေန စကားေတြ ဆက္ထြက္မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သူ သတို႔သမီးက ဘယ္လို ႐ုပ္ရည္လဲဆုိတာ ျမင္သြားေလၿပီ။ သူတုိ႔က သူမဟာ ေက်ာက္ကြၽင္း႐ွဳလို႔ ေျပာတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ယဲ့႐ွဳပဲ!

ယဲ့႐ွဳက သူမလူ တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့အထိ ေၾကာင္အေနတာကိုၾကည့္ကာ ခပ္တုိးတုိးရယ္မိလိုက္တယ္။ သူမက အရမ္းလွပတဲ့ မိန္းကေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူမ ရယ္လိုက္တဲ့အဲအျပံဳးက ေလာ့ခ်ီျမင္ဖူးသမ်ွထဲ အလွဆံုးပဲ။

"႐ွဳလား..."
ေလာ့ခ်ီ အခု သူတကယ္မူးေနတယ္လို႔ ထင္ေနမိၿပီ။ သတုိ႔သမီးက ဘယ္လိုလုပ္ ယဲ့႐ွဳျဖစ္ရတာလဲ။