ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၁၃၅ ။ ကိုယ္တုိ႕ကေလး မရွိေတာ့ဘူး

[Zawgyi]

အပိုင္း ၁၃၅ ။ ကိုယ္တုိ႕ကေလး မရွိေတာ့ဘူး

ၾကင္ယာေတာ္လီရဲ႕ ေလာ့ေဝ့ကိုဆူပူျကိမ္းေမာင္းတဲ့ အျဖစ္က ဇာမဏီက်က္သေရခန္းမေဆာင္ကေန အေနာက္နန္းေတာ္ဆီ အလ်င္အျမန္သတင္းပ်ံ႕သြားေတာ့တယ္။

သူဇာမဏီက်က္သေရခန္းမေဆာင္ဆီျပန္ျပီးတဲ့ေနာက္ လံုရႊမ္းက သူ႔နန္းေတာ္ေဆာင္ဆီ သူခ်က္ခ်င္းျပန္သြားတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းက ဘယ္လိုျပန္႔သြားမလဲ၊ ေလာ့မိသားစုက သတင္းၾကားခ်ိန္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာမ်ိဳး၊ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္က ေဘးကေန ဝမ္းပန္းတသာ ၾကည့္ေနမလဲဆုိတာ လံုရႊမ္းစိတ္ေတာ့မဝင္စားဘူး။ လံုရႊမ္းက ေလာ့ေဝ့ရဲ႕စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ဆုိ ၾကင္ယာေတာ္လီကိုသာ ျပန္လက္တံု႔ျပန္ခ်င္ရင္ ဘယ္သူ႔အကူအညီမွ မလိုဘူးဆုိတာ ယံုၾကည္တယ္။

လံုရႊမ္းေနာက္ ကပ္လ်က္ပါလာတဲ့ လံု႐ွန္းခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ ေရာႁပြမ္းေနတယ္။ သူက ေလာ့ေဝ့အတြက္ေျပာေပးခ်င္ေပမဲ့ ရန္သူျဖစ္ၿပီးသားတစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္လည္း ေျပာစရာမလိုဘူး ခံစားရတယ္။

"အရွင့္သား" သမားေတာ္နွစ္ေယာက္က နန္းေဆာင္ထဲ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ လံုရႊမ္းျပန္ေရာက္လာၿပီဆုိတဲ့ သတင္းၾကားရေတာ့ သူတုိ႔ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ စာဖတ္ခန္းထဲ အလ်င္အျမန္ ေရာက္လာၾကတယ္။

"အေျခအေနဘယ္လိုေနလဲ" လံုရႊမ္းက သမားေတာ္ေတြအေပၚ အၾကည့္ေရာက္သြားတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သားက သတင္းေကာင္းေတြနဲ႔လာၾကတဲ့ပံုပဲ။ အသက္ပိုႀကီးတဲ့တစ္ေယာက္ကေျဖတယ္။
"အ႐ွင့္သား၊ ၾကင္ယာေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်မဲ့ လကၡဏာက သက္သာလာပါၿပီ

လုံရွန္းက သတင္းစကားေၾကာင့္ ေပ်ာ္သြားတယ္။
"ဒါဆို ကေလးကေဘးကင္းတယ္လို႔ဆိုလိုတာလား"

"မင္းသား(၅)ကိုေျဖရရင္ေတာ့ ၾကင္ယာေတာ္ ရက္နည္းနည္းေလာက္ အနားယူၿပီး ျပန္လည္ဂ႐ုစိုက္သေရြ႕ ကေလးေရာအေမေရာ ေဘးကင္းမွာပါ"

သမားေတာ္ေတြက ပံုမွန္ဆုိ ဒီလိုေသခ်ာမႈမ်ိဳးနဲ႔ မေျပာတတ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လံုရႊမ္းနဲ႔လံု႐ွန္းက ဒါကိုၾကားေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုးသိသြားတာက ၾကင္ယာေတာ္ရႊီနဲ႔ ကေလး ႏွစ္ေယာက္လံုး အဆင္ေျပေတာ့မယ္ဆုိတာပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ အႏၱရာယ္အႀကီးဆံုးအပိုင္းက ေက်ာ္လႊားသြားႏုိင္ခဲ့ၿပီ။