ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၁၁၂ ။ လူတစ္ေယာက္အားကယ္တင္ျခင္း

[Zawgyi]

လြန္ခဲ့တဲ့ငါးရက္အတြင္း ေဝ့လန္ ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ လမ္းၾကီးလမ္းသြယ္ အျဖာျဖာကို ရွာခဲ့ျပီးျပီ။ ေလာ့ေဝ့က ငါးရက္တိတိေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ သူက အဆံုးသတ္နဲ႕ေတြ႕သြားျပီလို႕ေတာင္ ထင္ေျကးေပးေနတဲ့သူေတြ ရွိေလရဲ့။ သူ႕ကိုေသေစခ်င္ေပါက္ေအာင္လုပ္နုိင္တဲ့ ဒီထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို ေဝ့လန္ နားမ်ထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူအခုလက္ရွိသိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသည အရာက ေလာ့ေဝ့ အသက္ရွင္ရင္ ရွာေတြ႕ရမယ္။ ေလာ့ေဝ့ ေသဆံုးသြားခဲ့ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ အေလာင္းရွာေတြ႕ရမယ္။

ေလာ့ဇီနဲ႕ တစ္ဆယ္က ေဝ့လန္ေဘးရပ္ေနျကတယ္။ သူတုိ႕က ေဆာင္ျကာျမိဳင္ေတြေၾကာင့္ နာမည္ၾကီးတဲ့ လမ္းမွာ သူ႕ကို  အေဖာ္ျပဳ ရွာေပးေနတာျဖစ္တယ္။ ဒါက တာ့ေက်ာင္းျပည္နည္မွာ ေဆာင္ျကာျမိဳင္လမ္းေတြထဲ အၾကီးမားဆံုးပဲ။

"ေရွာင္ေဝ့က ဒီလိုေနရာမွာ ရွိေနပါ့မလား"
ေလာ့ဇီေမးလိုက္တယ္။ ေလာ့ေဝ့က ငါးရက္တိတိေပ်ာက္ေနျပီး ေလာ့အိမ္ေတာ္ကလူေတြအကုန္လံုး ရူးသြပ္လုနီးပါးပဲ။

"ဒီေနရာက လူတစ္ေယာက္ကို ဝွက္လို႕အေကာင္းဆံုးပါပဲ"

"လူျမင္ကြင္းမွာ ဝွက္ထားတာမ်ိဳး" တစ္ဆယ္က သေဘာတူလိုက္တယ္။
"ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ဒီေနရာေတြကို တစ္ခုျပီးတစ္ခုရွာတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႕ကို ေျခာက္လွန္႕လို႕မျဖစ္ဘူး"

ေလာ့ဇီက သူတုိ႕ရွာရမဲ့လူေတြကို ျခံဳငံုၾကည့္လိုက္တယ္။
"သိပ္ေတာ့မခက္ပါဘူး၊ သန္းေခါင္စာရင္းလာစစ္တယ္လို႕ ေျပာရံုပဲ"

ေဝ့လန္ တစ္ေယာက္တည္းသြားရတာသေဘာက်လို႕ သူတုိ႕ဆီကေန ထြက္လာခဲ့တယ္။ သူ႕မွာ လူေတြကိုရွာဖုိ႕ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။

ေလာ့ဇီနဲ႕ တစ္ဆယ္လည္း တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လူခြဲရွာၾကျပီး မီးအိမ္နီအရပ္ဆီ ဝင္လာခဲ့ျကတယ္။

ေဝ့လန္ ေျမညီထပ္က ဖြင့္ထားျပီး မီးလင္းေနတဲ့ အခန္းေတြဆီ သြားရွာမေနေတာ့ဘူး။ သူ႕အေတြ႕အၾကံဳအရ လူတစ္ေယာက္ကို လ်ွိဳ႕ဝွက္တဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ဝွက္ထားဖုိ႕လိုတဲ့အတြက္ သူ ေျမေအာက္ထပ္ေတြနဲ႕ လ်ွိဳ႕ဝွက္အခန္းေတြကိုပဲ စစ္ေဆးျကည့္တယ္။