ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၃၈ ။ ခ်ီလင္းအရိပ္ကိုယ္ရံေတာ္မ်ား

[Zawgyi]

"ညီေနာင္ထင္းေခ်ာင္!" ေလာ့ေဝ့ဟာျခံဝန္းကေနမထြက္နိုင္ေသးခင္ လူတစ္ေယာက္အျပင္ကေနေအာ္ေနတာျကားလိုက္ရတယ္။
သူ ေလာ့ထင္းေခ်ာင္ကိုျကည့္လိုက္တယ္။
ေလာ့ထင္းေခ်ာင္က ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ရပ္လိုက္ဖုိ႕ အမိန္႕ေပးမလို႕ပဲရွိေသး ကိုယ္ခႏၶာေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ရုပ္ၾကမ္းျကီးနဲ႕ လူတစ္ေယာက္က တံခါးေတြကိုျဖတ္ျပီးလာတယ္။

လ်ွိဳ႕ဝွက္ကိုယ္ရံေတာ္ငါးေယာက္ကခ်က္ခ်င္းေပၚလာျပီး ေလာ့ေဝ့ပတ္ပတ္လည္ ကာထားလိုက္ျကတယ္။

အဲလူက ေလာ့ေဝ့ကို တစ္ခ်က္ျကည့္ျပီး တဏွာစိတ္နဲ႕ ေလာ့ထင္းေခ်ာင္ကိုရီျပလိုက္တယ္။
"တစ္မနက္လံုးရွာလို႕မရဘူးမွတ္ေနတာ တကယ္ေတာ့..."

"ေတာ္ေတာ့!" ေလာ့ထင္းေခ်ာင္ကေအာ္လိုက္တယ္။
"ညီေနာင္ခ်န္း အခု အိမ္ျပန္လိုက္ပါေတာ့ က်ဳပ္မွာ ကိစၥအခ်ိဳ႕ရွိေသးတယ္"

"က်ဳပ္လည္းမင္းနဲ႕ကိစၥရွိလို႕" ခ်န္း မ်ိဳးရိုးနာမည္နဲ႕ လူျကီးေကေျပာလိုက္တယ္။
"မင္း က်ဳပ္ကို မေန႕ကဘာေကာင္ေပးလို္က္တာလဲ"

အဲအခ်ိန္မွာပဲ စံအိမ္ရဲ႕ အေစခံတစ္စုက ကိုယ္တံုးလံုးနဲ႕လူတစ္ေယာက္ကို သူတုိ႕ေရွ႕တကယ္ဆြဲေခၚလာတယ္။

"တကယ္ကိုအသံုးမဝင္တာ " လူျကီးကေအာ္လိုက္တယ္။
"သူ မေန႕ညက ငါးခါေျခာက္ခါေလာက္သတိလစ္သြားေသးတယ္ ျပီးေတာ့အဆံုးက်ေတာ့လည္း သူ႕ကိုယ္ထဲကေနအတင္းထုတ္ဖုိ႕ျကိဳးစားေသးတယ္ နားေထာင္ ထင္းေခ်ာင္ မင္းရဲ႕ အရိပ္ကိုယ္ရံေတာ္ေတြကတျဖည္းျဖည္းဆိုးသထက္ဆိုးလာျပီ! က်ဴပ္တကယ္စိတ္ပ်က္တယ္!"

လူျကီးက ေလာ့ထင္းေခ်ာင္အမူအရာကိုေတာင္မျကည့္ဘဲ ဆဲပဲဆဲေနတယ္ ။ သူဆဲတာျကာလာတာနဲ႕အမ်ွပိုျပီးနားမခံနိုင္သာစရာေတြပါလာတယ္။

ေလာ့ေဝ့က ေျမျကီးေပၚကလူကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႕ဆံႏြယ္ရွည္ေတြက မ်က္နွာေပၚမွာရွုပ္ေထြးေနျပီးသူ႕မ်က္နွာအစိတ္အပိုင္းေတြကိုဖံုးကြယ္ထားတယ္။ အဲလူက ေကြးေနျပီး တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ဒဏ္ရာေတြအမွတ္အသားေတြနဲ႕ မည္းျပာေနတယ္။ေလာ့ေဝ့တစ္ခ်က္ျကည့္ရံုနဲံ ဒီအရိပ္ကိုယ္ရံေတာ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ နွိပ္စက္မွုခံစားခဲ့ရလဲသိတယ္။