[Zawgyi]
အပိုင္း ၁၃၂ ။ ခုႏွစ္ႏွစ္တည္းသာ
"ၾကည့္ရတာ အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုနာက်င္ေစမဲ့ပံုပါပဲ"
ေလာ့ေဝ့က ေဝ့လန္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
"သူ႕ကံေကာင္းမွု၊ ကံဆုိးမွုဆုိတာဟာ သခင္ေလး ေျပာင္းလဲပစ္လို႕ရတဲ့အရာမ်ိဳးမွ မဟုတ္ေပပဲ၊ ေရကိုေသာက္ေနတဲ့သူမွပဲ ပူလားေအးလားသိနုိင္တယ္၊ သခင္ေလး အရမ္းျကီးအလ်င္စလို ေကာက္ခ်က္ခ်လို႕မရနိုင္ဘူး"
ေလာ့ေဝ့ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြက ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနတယ္။ သူ ေဝ့လန္အေၾကာင္း ထပ္မေျပာဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး မင္းဆရာၾကီးကိုေမးလိုက္တယ္။
"လူတုိင္းကေျပာတယ္၊ တာ့ရွီးက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ဘဝကိုျမင္နိုင္ျပီး အနာဂတ္ကို ဆံုးျဖတ္နိုင္တယ္တဲ့၊ တာ့ရွီး ကြ်န္ေတာ့္အတိတ္ဘဝကိုမ်ား သိသလားသိခ်င္မိလို႕ပါ"
ေလာ့ေဝ့ ဒီစကားလံုးေတြထုတ္ေျပာျပီးေနာက္ပိုင္း ကေယာင္ေျခာက္ျခားစြာနဲ႕ မင္းဆရာၾကီးဖုယီအေျဖကို ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနမိတယ္။
မင္းဆရာၾကီးဖုယီက ေလာ့ေဝ့ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ စိုက္သာၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
"တာ့ရွီး.."
ေလာ့ေဝ့က မင္းဆရာၾကီး စိုက္ၾကည့္ေနမွုေၾကာင့္ ပိုျပီးစိုးထိတ္လာတယ္။
"ဒီဘုန္းေတာ္ျကီးမွာ အဲလိုအစြမ္းမရွိပါဘူး"
တာ့ရွီးဖုယီက ေလာ့ေဝ့စိတ္မေအးနုိင္ျဖစ္ေနတာကိုျမင္မွသာ ပါးစပ္ဟလာခဲ့တယ္။
ေလာ့ေဝ့ အဲမွာထုိင္ရင္း အနည္းငယ္ေၾကာင္အသြားတယ္။ သူ႕ကို ဒီတစ္ခ်ိန္လံုးေစာင့္ၾကည့္ျပီးေတာ့ တစ္ခုတည္းေသာ တံု႕ျပန္မွုက ဒါပဲတဲ့လား။
"မျဖစ္နိုင္တာ!" စိတ္လွုပ္ရွားသြားမွုေၾကာင့္ ေလာ့ေဝ့က ရုတ္တရက္ ထိုင္ခံုကေနထလာျပီး အသံျမွင့္မိသြားတယ္။
"သခင္ေလး" ေဝ့လန္က အခန္းထဲကေန အသံၾကားရျပီး တစ္စံုတစ္ရာလြဲေနမွန္း သတိထားမိသြားတယ္။ အထဲမွာထုိင္ေနတာက ေတာ္ဝင္မင္းဆရာပုေရာဟိတ္ၾကီးဆုိတာ ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘဲ အထဲ ေျပးဝင္လာခဲ့တယ္။
ေလာ့ေဝ့က ေဝ့လန္ကိုျမင္ေတာ့ ခဏတာေၾကာင္ေနေပမဲ့ သူ ျပဳမူတာ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။
YOU ARE READING
ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]
Historical Fictionမင်းတစ်ဘဝတာပျော်ရွှင်နိုင်ဖို့ ကိုယ်နှစ်ရာနဲ့ချီအထီးကျန်ဖို့ဆိုတာထိုက်တန်ပါရဲ့လေသလား။ Original Name - Rebirth Degenerate Slave Abuses Tyrant || 重生之孽奴虐暴君 Author - Mei Guo || 梅果
![ကံကြမ္မာစေရာ [မြန်မာဘာသာပြန်]](https://img.wattpad.com/cover/175561931-64-k743765.jpg)