HÜZÜN [Texting]

19- Olabilir Belki...

Beynimi hissetmiyordum artık. Başımı sıkıp, saçımı çeke çeke bir hal olmuştum. Başım o kadar çok çatlıyordu. Artık laptop da gitmişti. Chate giremeyecek olmamın hüznü çökmüştü üzerime. Telefonumdan nasıl girebilirim diye arama motoruna saldırdım.

"Telden chst"

"Telden chat"

"Telden chat gşrmrk"

Aah! Yazabilseydim birde.

"Telefondan chate nasıl girilir"

Ve bulmuştum! Bir forumda aynı soru sorulmuş ve ne yapılması gerektiği anlatılmış. Bunu başarmam lazımdı. Aksi taktirde para biriktirip laptop almam gerekecekti.

Ve uzun uğraşlarım sonucunda başarmıştım. Hatta yer açılması için bazı uygulamaları sildim. Ve giriş tamamdır. Sıra beklemeye gelmişti. Girer girmez bir ton insan mesaj atmaya başladı. Ama benim gözüm ondaydı. Gelmesini çok istiyordum. Onunla dertleşmeye ihtiyacım vardı.

Hak yolcusu giriş yaptı...

Gözlerime inanamıyordum. Girdi. Gerçekten de geldi. Çok şükür ya çok şükür! Yerimde duramıyordum. Mesaj atmasını bekliyordum. Hadi! Hadi! Tuttuğu takımın gol atmasını bekleyen taraftar gibiydim!

Yazıyor...

Hak yolcusu: Selamun aleyküm

Eftelya: Aleyküm selam

Hak yolcusu: Nasılsın?

Eftelya: İdare eder. Sen?

Hak yolcusu: İdare. Senin neyin var?

Eftelya: Aman boşver.

Hak yolcusu: Sen bilirsin.

Üstelemedi bile. İnsan ısrarla sorar ya. İlk soruşta nasıl derdimi anlatayım ki. Umarım bu sefer sinirlenmeme neden olmaz.

Hak yolcusu: Seni özledim...

Eftelya: Hmm. Nerelerdeydin peki?

Hak yolcusu: Bir ara geldim sen yoktun. Sonra da işlerim çıktı.

Eftelya: Durgun gibisin.

Hak yolcusu: Sende.

Eftelya: İstersen önce sen anlat.

Hak yolcusu: Sensizlik... Gönlünde yer edemeyişim...

Eftelya: Ya tam tersi ise...

Hak yolcusu: Nasıl yani? Umut var mı demek bu?

Eftelya: Olabilir... Belki...

...