HÜZÜN [Texting]

6- Şekersiz KAHVE

Ve derken kapının zili çalmaya başladı. Tahmin ettiğim gibi geldi kesin mahalle babamız. Ne yapacağım ben bu adamla hiç bilmiyorum. Hayıflana hayıflana yerimden doğrulup kapıya yöneldim.

- Kimsin?

- Murat.

Sinirle kapıyı açtım. Gülümsüyordu.

- Şey bilekliğin... Belki sendeki değeri büyüktür diye hemen getireyim dedim.

- Aman ne iyi ettin ne iyi ettin. Neyse tamam sağol.

Kapıyı kapatacakken eliyle engel oldu. Gözlerime baktı. Bir şeyler söylemek istiyor da diyemiyor gibiydi.

- Eftelya... Bir kahve içelim lütfen. Hem bakalım beceriyor musun?

Kaşlarımı çatıp içeriye davet ettim. En sinir olduğum şeylerden biriydi beceremeyeceğimin düşünülmesi.

-Geç otur. Gör bakalım kahve nasıl yapılırmış!

Kanepeye oturup montunu çıkardı. Mutfağa gidip isteksiz isteksiz kahvesini yaptım. Nasıl içer diye sormadım bile. Şekersiz içsin hiç uğraşamam sormakla. İçsin de çıksın gitsin!

Elimde tepsiyle salona döndüm. Beni görünce ayaklandı. Kahveye doğru uzandı. "Teşekkür ederim" Dedi tadına bakmadan.

-Bir yudum al da öyle yorum yap Murat abi.

Fincanı ağzına götüreceğine ağzını finaca doğru eğiyordu. Ne kadar da adap bilmiyordu bu adam ya. Her hareketine sinir olmaktan yoruldum. Sanki inadıma inadıma yapıyordu. Bir de hüpleterek içmesi! Sakin olacağım sakin!

-Eee? Yorumunu alayım.

-Çok pardon dalmışım kahveye.

Tebessüm ederek bir kahveye bir bana baktı.

-Sen bu işi çözmüşsün! Şekersiz sevdiğimi bile biliyorsun. İnan çok şaşırdım. Ama çokta hoşuma gitti. Teşekkür ederim.

Az önce ne dedi! Şekersiz mi seviyormuş! Eyvahlar olsun! Bildiğimi sandı. Keşke sorsaydım ya keşke...

-İyi tamam. Kahve sınavını da geçtiğimize göre artık herkes evine değil mi ama?

Bozulmuştu. Kahvenin yanında getirdiğim suya yönelip içti. Ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledi.

-Eğer canın sıkılırsa cafeye gel olur mu?

- Hıı tamam tamam görüşürüüüz... Diyerek kapıyı kapatmıştım.

...