nemesis.

on bir: günlük

Titreyen ellerimin arasından yere kayıp düşen kağıdın ardından baktım. Okuduklarım gerçek olamayacak kadar uzak geliyordu bana. Neden olmuştu böyle? Öğrenmem gereken olayları neden hep bir tesadüf sonrasında farkına varıyordum? Her şeyi geçmiştim, Gizem ve Okan'ın küçüklükten beri yakın olduğunu neden öğrenememiştik?

Vücudum tekrar transa geçtiğinde tek şaşıran ben değildim orada. Efe ve Kaan da tepkisizdi. Eğilip o kağıdı alma zahmetinde bile bulunmamıştık. Çok karmaşık duygular içerisineydim ve bu anlatılamayacak derecede tuhaftı. Gizem'i bir meleğin insan kılığına bürünüp yetimhaneye bırakması, Okan ile yakın koruyucu aileler tarafından evlat edinilmesi, Gizem'in koruyucu ablası ve özellikle de Öykü'nün en yakın arkadaşı olan Derya'yı öldürmesi, Okan'ın hak yerini bulsun diye Oğuz amcayı hapse attırması, daha sonra Gizem'in koruyucu aile tarafından terk edilip bir yurda yerleşmesi... Hepsi bir film sahnesinden karşımıza çıkmış gibiydi. Senaryo oldukça karışıktı ve Gizem'in yaşadıkları anlatılamaz derecede değişikti...

Öylece dalıp gitmiş bakışlarımızdan ve sessiz konuşmalarımızdan uyandıran, balkondan bize var gücüyle seslenen Esma teyzenin çağırışları olmuştu. Üçümüz de aynı anda kafamızı kaldırıp ona baktığımızda elini sallayarak "Gençler hadi içeriye geçin!" diyordu. Yanağımdan nedensiz süzülen gözyaşımı elimin tersiyle silip yere düşen kağıdı aldığım gibi Efe ve Kaan'ın koluna girdim. Birlikte öylece konuşmadan içeriye geçmiştik.

Ayakkabılarımı çıkarıp birkaç adımla hole girdim. Geri dönüp Kaan ve Efe'ye baktığımda ise şaşkınlıklarını hala üstlerinden atamamış gibiydiler. Ben de öyleydim. İçimde sanki yıllarımın ne kadar boş geçtiğini söyleyen biri vardı. Haklıydı bir nevi, kendime dahi anlatamadığım sırlarım varken Gizem ve Okan'ın yaşadıklarının yanında sönük kalıyordum. Efe holden Esma teyzeye seslenerek odaya geçeceğimizi haber verdiğinde Esma teyzemden ses çıkmamıştı. Duymuştur, diye düşünerek odaya doğru adımlarımızı hızlandırdık.
Efe öne geçip kapıyı araladı ve içeriye geçmem için kenarı çekildi. Kafamı sallayarak ona teşekkür ettim. Yatağının bir köşesine oturup sırtımdaki çantayı çıkardım. Yol boyunca onu indirmemiştim ve hafiften omuzlarım acımaya başlamıştı. Kaan çalışma masasındaki sandalyeye, Efe ise yerdeki yumuşak mindere oturduğunda üçümüz de birbirimize bakıyorduk.

"Okan da mı yetimmiş yani?" diye sormuştu Kaan. Gözlerim onun gözlerini bulduğunda kaçırmıştı. Buna oldukça şaşırmıştım. Oğuz amcam onu Gizem'e yaptıkları gibi öylece bırakmamıştı. Hatta Okan hakime doğruları söylediğinde, Oğuz amcam bir yıl hapis yatmasına rağmen zarar vermemişti ona. Öykü'ye verdiği değeri eksiksiz bir şekilde ona da veriyordu. İkisi de zor günler geçirmiş olmalarına rağmen kader onları bir araya getirmişti.
Efe oturduğu minderde biraz daha yayılarak sırtını peteğe yasladı. "İkisi de yetimmiş ve bu ayıp bir şey değil. Neden bize Okan yetim olduğunu söylememişti ki? Onu anlayışla karşılardık."

"Okan bize yetim olduğunu söyleseydi tüm hikayeyi anlatmak zorunda kalacaktı. Ama bunu anlatmak istemedi. Çünkü, anlatırsa eğer Gizem ile geçmişten bir tanışıklığı olduğundan ve Gizem'in koruyucu ablasını öldürmesinden de bahsedecekti. Ayrıca kendisinin üvey annesini öldürdüğünden de. Gizem ve Okan geçmişte katil olduğunu sadece birbirlerine söylemiştiler ve bizlerin bilmesini istemiyorlardı. Bizim empati yapamayacağımızdan korkuyor, onlara sırf bu yüzden farklı gözle bakacağımızdan endişe ediyorlardı. O yüzden bunun bir sır olarak kalmasını istemiştiler." Kaan'ın bu dediğinden sonra Efe anlamış olsa gerek kafasını sallamıştı. Kaan haklıydı tabii, Gizem ve Okan birbirlerini tanıdıkları kadar yakından tanımıyordu bizleri ve geçmişlerini bu yönden bakarsak eğer anlatmak zorunda değillerdi. Belki biraz daha ömürleri olsaydı anlatırlardı bize ama o saatten sonra da normal bakmazdık herhalde. İki katil ile arkadaş olmak... Bu katillerin Gizem ve Okan olması gözüme fazla abartı gelse de, bu bir gerçekti. Oğuz amcama hak veriyordum mezarda dediklerinden ötürü. Okan bir şeyler yaşamıştı ve bunlar doğal karşılanacak şeyler değildi. Belki de tüm yaşananlar bu karanlık geçmişe dayanıyordu, kim bilir?