(Unicode)
ဒေါက် ဒေါက်...
"Hyung ဝင်လာမယ်နော်Taehyung.."
ခရီးကပြန်ရောက်တော့အဝတ်တွေလျှော်ပြီးသွား၍ပြန်သိမ်းနေတုန်းတံခါးခေါက်သံနှင့်အတူ ဝင်လာသောကြောင့် လုပ်လက်စကိုခဏရပ်ပြီးကုတင်ပေါ်သွားထိုင်လိုက်တော့ အနားမှာလာထိုင်တဲ့ Seokjin....
"ပြောစရာရှိလို့လားhyung..."
"အင်း..ဟိုလေ hyung Namjoonနဲ့လက်ထပ်တော့မယ်လို့..."
"ခွင့်တောင်းတာလား အသိပေးတာလား..ကျွန်တော်ကန့်ကွက်လဲhyungကလက်ထပ်မှာပဲမလား...."
Seokjinကမဝံ့မရဲခေါင်းငြိမ့်ပြတော့
"Hkk...အဲ့ဒါများ လာပြောနေသေးတယ်..."
"တောင်းပန်ပါတယ်Taehyung ah.."
"မလိုပါဘူး...hyungလဲသူ့ကိုသဘောကျတာပဲမလား..."
"အင်း..လက်ထပ်ပြီးရင်သူ့အိမ်လိုက်နေရမယ်တဲ့ ကုမ္ပဏီကို ဆက်ခံနိုင်ဖို့အတွက် ငါ့ကိုပြင်ဆင်ပေးဖို့တဲ့...."
"အင်း သွားနေပေါ့ ကျွန်တော်လဲကလေးမှမဟုတ်တော့ဘဲ တစ်ယောက်တည်းနေလို့ရပါတယ်..အားရင်လာလည်ပေါ့..."
"မင်းစိတ်မဆိုးဘူးလား....."
"မဆိုးပါဘူး..သူတို့လဲhyungအပေါ်ကောင်းရင်အဆင်ပြေပါတယ်...အရင်ကရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းတွေပြောခဲ့မိတာလဲတောင်းပန်ပါတယ်..."
SeokjinလဲTaehyungကိုလှမ်းဖက်လိုက်ပြီး...
"ကျေးဇူးပါ Taehyung....တကယ်ကိုကျေးဇူးပါ..."
"ဟားဟားးး ဟုတ်ပါပြီ hyungကဘယ်တုန်းကဒီလောက်ကလေးဆန်သွားတာတုန်း မျက်ရည်တွေနဲ့....."
Seokjinရဲ့မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ပေးရင်း ပြုံးစစနှင့်ပြောလိုက်တော့..
"နဂိုကတည်းကအဲ့လိုပဲကို အာ့ကြောင့်မင်းယောက်ဖကြီးကငါ့ကိုသဲသဲလှုပ်လေ ဟွန့်..."
"အံမယ် အားကျအောင်လာပြောနေတယ်...တစ်ရက်လောက်Namjoon hyungနဲ့တွေ့ကြည့်ဦးမယ်...ကျွန်တော့hyungကိုကြည့်ထိန်းပါဦးလို့မှာရမယ်..."
"Taehyungကျောင်းပြီးရင်ဘာလုပ်ချင်လဲ....hyungကိုပြောနော် အရင်ကတစ်ခါမှအဲ့လိုတွေမပြောခဲ့ရဘူးလေ..."
KAMU SEDANG MEMBACA
Only then(Completed)
Fiksi Penggemarငါမင်းကိုအမြဲတမ်းအလိုလိုက်ခဲ့တယ်..အလျှော့ပေးခဲ့တယ်...ငါဆိုတာမင်းရဲ့လိုသုံးတစ်ယောက်လိုမျိုး......ဒါပေမယ့်အရာအားလုံးကိုတသမတ်တည်းတည်ရှိနေမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ မင်းမေ့နေခဲ့သလား........ ....Jungkook.... မင်းနဲ...
